What Difference A Day Makes
What a differece a day makes...
( Op het moment van schrijven was de kogel nog niet door de kerk...
Inmiddels is er een akkoord en is cabine Crew vrijgesteld van testen)
We hebben het allemaal in het nieuws gelezen... Weer een klap voor mijn werkgever. Afgelopen dinsdag vloog ik zelf naar Brazilië, ja naar Brazilië. Een land waar je nu natuurlijk liever niet bent, maar mijn werkgever had duidelijke instructies voor ons als Crew; hotelkamer quarantaine. Niet het leukste wat er is voor ons maar het is even niet anders. In deze situatie wil je daar geen risico’s nemen. Dus ik trok de hotelkamerdeur achter mij dicht om hem pas 25 uur later, inclusief een uur vertraging, weer open te maken.
Tijdens dit verblijf bereikte ook ons al snel het slechte nieuws... We gaan stoppen, vanaf vrijdag, met vliegen op verre bestemmingen en een gedeelte van Europa. Bam, deze komt hard aan bij mij. Heel even had ik wat rust in mijn lijf en kreeg ik wat lucht, maar deze klap zag ik persoonlijk even niet aankomen.
Waarom stoppen wij nu met vliegen? Dat zal ik in het kort proberen uitleggen. Ik heb altijd het volle vertrouwen in mijn werkgever en weet ik dat ze proberen de beste keuzes voor ons te maken. Niet altijd ben ik het eens met de keuzes, maar op gebied van de COVID-regels en restricties kon ik mij er aardig in vinden en vloog ik met een redelijk veilig gevoel de wereld over. Er zijn protocollen die voorschrijven dat wij altijd, op elke bestemming, mee naar huis moeten kunnen vliegen bij verschijnselen of symptomen van bijvoorbeeld COVID. Achter blijven op de bestemming en een ziekenhuis in moeten in het buitenland is niet fijn. Het idee dat ze mij altijd mee naar huis nemen is een fijn idee. Ze isoleren je dan natuurlijk op de terug vlucht en nemen maatregelen, maar je komt altijd mee naar huis zodat je in Nederland behandeld kan worden.
De nieuwe regels leggen voor ons een test op voor vertrek vanuit het buitenland richting Nederland. Die test is niet het probleem. Maar stel ik test positief dan blijf ik achter en mag ik niet mee naar huis. De ziekenhuizen zijn niet overal even best en ik ben blij dat mijn werkgever er voor kiest om mij en mijn collega’s dan niet achter te laten.
Ik hoop dat er snel een verandering in komt en dat wij weer kunnen vliegen het vlieg verbod op zuid Amerika, de UK en zuid Afrika blijft nog even van kracht.
Ik snap de voor en tegens van iedereen. Ik vraag dan nu ook niet om een discussie, maar ik voel de behoefte om te delen hoe het er nu voorstaat en wat er gebeurt in mijn leven.
Zo liep ik deze week dus vier dagen niet hard. Dat is redelijk ongewoon voor mij. Op maandag deed ik een Disq training met Carola, die mij en Mirjam even afmatte. De kriebels om daarna even hard te gaan lopen liet ik niet toe. Soms is het ook goed om even rust te pakken. Die zondag ervoor liep ik er namelijk nog 12.5km. Omdat ik in Brazilië mijn kamer dus niet af mocht ( dat word dus nu de standaard)liet ik mijn hardloopschoenen thuis achter. Ik deed een workout op mijn kamer met een weerstandsband en die was behoorlijk pittig!
Op de dag dat ik thuis kom sport ik nooit om mijn lijf de tijdsverschillen en slaap te korten te laten verwerken, maar toen ik vrijdagochtend wakker werd en ik de zon zag schijnen kon ik niet wachten! De deur uit zonder plan, even geen schema maar gewoon even alles laten bezinken en voelen hoe het lijf voelt. Acht heerlijke kilometers gingen snel voorbij. Wat kan ik dan genieten van de vrijheid en het hardlopen.
Vandaag ga ik uiteraard weer een rondje en ik heb er nu alweer zin in!
Fijne zondag en #staystrong
( Op het moment van schrijven was de kogel nog niet door de kerk...
Inmiddels is er een akkoord en is cabine Crew vrijgesteld van testen)
We hebben het allemaal in het nieuws gelezen... Weer een klap voor mijn werkgever. Afgelopen dinsdag vloog ik zelf naar Brazilië, ja naar Brazilië. Een land waar je nu natuurlijk liever niet bent, maar mijn werkgever had duidelijke instructies voor ons als Crew; hotelkamer quarantaine. Niet het leukste wat er is voor ons maar het is even niet anders. In deze situatie wil je daar geen risico’s nemen. Dus ik trok de hotelkamerdeur achter mij dicht om hem pas 25 uur later, inclusief een uur vertraging, weer open te maken.
Tijdens dit verblijf bereikte ook ons al snel het slechte nieuws... We gaan stoppen, vanaf vrijdag, met vliegen op verre bestemmingen en een gedeelte van Europa. Bam, deze komt hard aan bij mij. Heel even had ik wat rust in mijn lijf en kreeg ik wat lucht, maar deze klap zag ik persoonlijk even niet aankomen.
Waarom stoppen wij nu met vliegen? Dat zal ik in het kort proberen uitleggen. Ik heb altijd het volle vertrouwen in mijn werkgever en weet ik dat ze proberen de beste keuzes voor ons te maken. Niet altijd ben ik het eens met de keuzes, maar op gebied van de COVID-regels en restricties kon ik mij er aardig in vinden en vloog ik met een redelijk veilig gevoel de wereld over. Er zijn protocollen die voorschrijven dat wij altijd, op elke bestemming, mee naar huis moeten kunnen vliegen bij verschijnselen of symptomen van bijvoorbeeld COVID. Achter blijven op de bestemming en een ziekenhuis in moeten in het buitenland is niet fijn. Het idee dat ze mij altijd mee naar huis nemen is een fijn idee. Ze isoleren je dan natuurlijk op de terug vlucht en nemen maatregelen, maar je komt altijd mee naar huis zodat je in Nederland behandeld kan worden.
De nieuwe regels leggen voor ons een test op voor vertrek vanuit het buitenland richting Nederland. Die test is niet het probleem. Maar stel ik test positief dan blijf ik achter en mag ik niet mee naar huis. De ziekenhuizen zijn niet overal even best en ik ben blij dat mijn werkgever er voor kiest om mij en mijn collega’s dan niet achter te laten.
Ik hoop dat er snel een verandering in komt en dat wij weer kunnen vliegen het vlieg verbod op zuid Amerika, de UK en zuid Afrika blijft nog even van kracht.
Ik snap de voor en tegens van iedereen. Ik vraag dan nu ook niet om een discussie, maar ik voel de behoefte om te delen hoe het er nu voorstaat en wat er gebeurt in mijn leven.
Zo liep ik deze week dus vier dagen niet hard. Dat is redelijk ongewoon voor mij. Op maandag deed ik een Disq training met Carola, die mij en Mirjam even afmatte. De kriebels om daarna even hard te gaan lopen liet ik niet toe. Soms is het ook goed om even rust te pakken. Die zondag ervoor liep ik er namelijk nog 12.5km. Omdat ik in Brazilië mijn kamer dus niet af mocht ( dat word dus nu de standaard)liet ik mijn hardloopschoenen thuis achter. Ik deed een workout op mijn kamer met een weerstandsband en die was behoorlijk pittig!
Op de dag dat ik thuis kom sport ik nooit om mijn lijf de tijdsverschillen en slaap te korten te laten verwerken, maar toen ik vrijdagochtend wakker werd en ik de zon zag schijnen kon ik niet wachten! De deur uit zonder plan, even geen schema maar gewoon even alles laten bezinken en voelen hoe het lijf voelt. Acht heerlijke kilometers gingen snel voorbij. Wat kan ik dan genieten van de vrijheid en het hardlopen.
Vandaag ga ik uiteraard weer een rondje en ik heb er nu alweer zin in!
Fijne zondag en #staystrong