Waar blijft de tijd.

Waar blijft de tijd…?

Ik weet het nog zo goed en zal het ook nooit vergeten, de dag dat jij geboren werd. Gisteren, 14 jaar geleden. Het was een dinsdag en alles liep anders dan we dachten, maar ondanks dat was het een mooie dag! Ik werd mama! Je was aan het vechten, toen al zo sterk en nu 14 jaar later nog steeds. Mijn grote zoon werd gisteren alweer 14 jaar. Alle clichés zijn waar, de tijd vliegt en ik zie dat het meeste aan de groei van mijn beide kinderen. Inmiddels een puber met een mooie eigen wil. Het was fijn dat we gisteren jouw verjaardag mochten vieren. Dat alle regels even wat losser zijn nu. Wat fijn voor hem, maar ook echt voor ons. Weer een jaartje erbij!

Deze week had ik qua hardlopen een zeer goede week. Ik voelde me sterk, misschien kwam dat door de lagere temperaturen, maar ik liep zoveel makkelijker dan die week er voor.

Vorige weekend was ik in Maastricht (of nou ja vlakbij Maastricht) met mijn collega’s van de winkel waar ik ook nog werk. Op zondagochtend om 6.45 uur gaat mijn wekker net niet af want ik werd uit mij zelf wakker om 6.44 uur. Ik stap snel uit bed en trek mijn hardloopkleding aan. Zo zachtjes als ik kan sluip ik het huis uit. De avond er voor heb ik de sleutel van de poort gekregen want, helaas, ging er niemand mee hardlopen. Van te voren had ik al even gekeken waar ik heen zou gaan en ik loop de straat uit, het kleine dorpje uit. Meteen zie ik dat de lange weg omhoog gaat en ik pas mijn tempo aan. Het is bosrijk en ik geniet ervan. Geen muziek op want ik vergat mijn hoofdtelefoon en daar ben ik nog altijd blij mee.

Ik hoor geritsel uit de struiken naast mij en ik stop om voorzichtig te gaan kijken. Ineens staan ze daar twee reeën met grote Bambi ogen naar mij te kijken. Zo dichtbij! Het is een mama met haar kind. Ik film ze en ze blijven gewoon staan en ik dus ook. Als ze later weg lopen blijken ze met z’n drieën te zijn! Baby twee komt voorzichtig te voorschijn. Dit had ik dus echt niet willen missen! Ik loop voldaan terug naar het huis en waan me nog even in een soort Frankrijk met de opkomende zon en het graan langs mijn zijden…

Volop genoten dus! Deze week ben ik in Washington waar ik hopelijk weer ga genieten van het hardlopen.