Waaaakantie!

Waaaaaakantie!!

Dan is het eindelijk zover! Na een lange terugvlucht uit Sao Paulo woensdagmiddag land ik op Nederlandse bodem. Toen nog niet wetende dat ik welgeteld elf uur later weer in een vliegtuig zou zitten… Alles gaat snel en we hebben weinig tijd om na te denken.

Onze kinderen zijn al in Spanje bij familie en door omstandigheden (niets met mijn kinderen) vliegen wij donderdagochtend in plaats van vrijdagavond al naar Spanje. Ik gooi wat spullen in mijn koffer en ik probeer nog een paar uurtjes te slapen. Besef van tijd ben ik helemaal kwijt en Jet (jetlag) is ongekend hard voor mij.

Een mooie dag is het hier in Marbella. De plek waar ik sinds ik mijn man ken zo graag kom. De plek waar hij mij ten huwelijk vroeg en waar onze kinderen elk jaar weer naar uitkijken. Het hoofd even op orde krijgen doe ik vrijdagochtend als ik langs het strand hardloop. Er is wat bewolking en dat is fijn, al loopt het zweet overal met een goede 28 graden. Het maakt me niet zoveel uit vandaag. Gedachtes en het geluid van de zee nemen me even mee…

In Sao Paulo had ik weer even die smaak van fijn hardlopen te pakken. Twee ochtenden loop ik zonder moeite op een heerlijk tempo een 10km en een 5,5km. Fijn dat het weer even goed gaat. Ook deze ochtend is het fijn en vandaag zal ik ook de schoenen weer aantrekken want de rust hier komt langzaam heel langzaam terug.

We blijven nog even hier en zullen als alles goed blijft gaan onze weg volgende week vervolgen naar onze tweede fijne plek, Frankrijk.

Voor nu Carpe Diem!