Van hollen naar stilstaan

Van hollen naar stilstaan

De Dam tot Dam, niet voor iedereen afgelopen zondag, maar wel voor Stans en voor mij. Het was lang geleden dat ik deze gelopen heb maar door een startnummer of eigenlijk twee te winnen staan we nu aan de start. Een tikje zenuwachtig, want ja 16.1km, ik kan dat, dat weet ik, maar het is stiekem al even geleden. Ik ben fit en getraind dus kom maar op.

Om 11.45 uur gaat het startschot en daar gaan we. Langzaam starten we want we willen gewoon lekker lopen en genieten. De tunnel die deze keer leuk verlicht is en zoals altijd met drumband. De sfeer is goed en we lopen lekker easy, niets geks. Warm ja, het is warm, maar ik had het eerlijk warmer verwacht.

Water postje pakken we mee en dan zitten we voor we het weten al op 8km. Dan komt DjFlyon, waar we even de tijd nemen en wat een energie krijgen we van hem! Mijn man staat daar ook met de racefiets en fietst een stukje op het fietspad mee. Ik roep naar hem; ‘jeetje wat is dit een leuke loop! Wat een feest!’ En ja dat was het! Ik was dat toch even vergeten ofzo. Heel gezellig loopt er ineens een collega naast me en we kletsen wat.

Dan ben ik Stans even kwijt en wacht ik even langs de kant op haar. Haar veter was los gegaan. Zo lopen we Zaandam binnen waar het heel gezellig is en ik uit volle borst mee zing met de Hollandse hits. Ineens is daar de finish en de mooie medaille en die lach op mijn gehele gezicht! Wat een feest was dit! Echt ongelofelijk genoten.

Als we later horen dat er mensen niet hebben kunnen starten vind ik dat oprecht echt jammer voor ze. Ik gun iedereen dit feest, maar wel verantwoord.

Dan is het maandag en start mijn week twee van mijn purser-cursus. Vier dagen op kantoor en na één dag weet ik weer waarom ik ben gaan vliegen. Ik ben hier zo niet voor gemaakt! Anderhalf uur in de auto naar huis heerlijk met heel Nederland file rijden.. De dagen zijn lang en ik ben niet fit. Keelpijn, hoofdpijn en hoesten, maken het een pittige week. Geen beweging want mijn lijf wil rust en slapen, maar ja we moeten ook aan staan op kantoor.

Op vrijdag pers ik er nog een eerste vlucht als purser in opleiding uit en die middag ben ik blij als ik mijn bed zie. Uren slaap ik. Blijkbaar had ik dit zo nodig.

Vandaag voel ik me iets beter en hoop ik een klein rondje buiten te kunnen hardlopen. Al is het een run-walk-run dat zou al heel fijn zijn, want volgende week is het weer vijf dagen op kantoor.

Ik wil dit zelf, I know, maar ik denk ook dat ik blij ben als het 30 oktober is.

Liefs