Triatlon

Triatlon

1 januari schreven wij ons in als trio voor de triatlon van Woerden. Stans 1km zwemmen, Deborah 40km fietsen en ik sluit hem af met 10km hardlopen. Eind februari horen we dat we ingeloot zijn en dat we dus mee mogen doen. Super leuk om eens zoiets van heel dichtbij mee te maken en bekender mee te raken.

Na een paar weken van minder fit zijn voor mij en een behoorlijk geprikkeld hoofd komt er eindelijk wat rust in mijn lijf. Ik zeg de IJsselsteinloop nog even af, daar waar ik eigelijk de 10km zou lopen, met haas Gaby. Het is me nog iets te veel en zeker ook omdat ik daar graag een pr zou willen lopen. Ik waag mij daar nog even niet aan.

Op tweede pinksterdag stap ik op de fiets richting Woerden. Heel fijn een beetje een thuis wedstrijd. Het is al gezellig druk als ik de stratnummers vast ophaal. Onze wisselplek is in de parkeergarage en we gaan daar vast de fiets neer zetten en even rond kijken.

Stans hijst zich in haar wetsuit. Deze is nog verplicht omdat het water nog wat koud is, 16,7 graden. We lopen met haar naar haar start welke in de singel begint. Ikzelf durf niet in openwater te zwemmen. Dat is wel echt een dingetje voor mij. Trots ben ik op haar als ze super snel en echt voorop het water uit komt. Ik juich haar toe als ze op haar blote voeten de garage in komt rennen.

Dat springt Deborah op haar fiets en zoeft de garage uit. Ik loop naar het punt waar ik haar vaak voorbij kan zien komen. Daar is ze alweer en zoeft voor ronde twee de bocht door. Nadat ik haar de tweede keer zie loop ik vast terug naar het wissel punt want ik moet mij nog even omkleden. Als ze dan met de fiets in haar hand de garage in komt en het mijn beurt is word ik ineens zenuwachtig. Vier rondjes van 2,5km zonder muziek…

Omhoog de garage uit en doe dat maar even rustig want het is een stijle klim. Dan start ik met ronde één poeh wat is het warm en besluit dat ik elke waterpost en spons mee ga pakken. Ineens is daar het stukje over het gras waar ik de lopers al over hoorde praten.. Gras en ik gaan niet zo goed samen, maar ik kan mijn snelheid behouden. Dan loop ik de stad weer in, ben ik de streep over en ga ik ronde twee in. Poeh dat valt vies tegen weer hetzelfde rondje.

Proberen in een bubbel te komen Frouke denk ik en dat lukt. Als ik weer in de stad kom en Stans en Deb zie staan lach ik even. Ronde drie. Deze is pittig, maar we gaan door en ik loop op een stabiel tempo maar wel een beetje hard..

Dan het laatste rondje. Wat fijn denk ik als ik nog maar weer een beker water in mijn nek gooi! Ik ben er wel klaar mee. Alles wat ik nu zie komt niet meer terug denk ik. Wat een fijne gedachte! Geen gras meer geen brug meer… en dan auw een dikke steek net onder mijn ribben. Auw auw zeg ik en puf het een beetje weg. Een vlaag van misselijkheid komt binnen. Nee, hoe kan dit? Zo goed opgelet, goed gekoeld, goed op mijn hartslag gelet. Nog 700 meter ik kan dit! Als de meiden bij mij aansluiten voor de laatste 100 meter naar de finish ben ik blij. We gaan in een voor mij prima tijd van 53 minuten over de finish.

Helemaal fijn maar dan misselijk! Ik word duizelig en zak in elkaar. De ehbo helpt mij snel en na een korte checkup mag ik weer weg. Toch de hitte? Of misschien toch iets verkeerds gegeten de avond ervoor want toen had ik al wat buikpijn? Ik weet het niet.
Zo voorzichtig geweest zo goed opgelet. Blij dat het verder niets was en ik gewoon daarna lekker kon genieten van de finish van mijn man die zijn eerste 1/8ste triatlon deed.

Al met al een top dag en ik heb er zoveel nieuwe energie van gekregen dat ik mezelf voor een 1/8 ste triatlon heb ingeschreven. Dat wordt dus veel oefenen nog maar de trisuit is al gekocht en de zin is er!

Fijne zondag