Triathlon

Triathlon!

Na een geslaagde, wel met z’n drieën, triathlon in juni waar ik het hardloop onderdeel deed ging het toch kriebelen. Dat moet ik toch ook helemaal kunnen?

Zwemmen kan ik deed ik jaren, maar dan in de synchroonzwem soort. Fietsen is zeker niet mijn favoriet, maar het is “maar” 20km en hardlopen kan ik ook. We (Stans) en ik schreven ons in voor een triathlon, maar dan wel een vanuit het zwemband want open water, sorry, maar dat durf ik echt nog steeds niet.

Een 1/8ste triathlon, dus 500 meter zwemmen 20 km fietsen en 5 km hardlopen. We kozen voor Apeldoorn, niet perse naast de deur, maar wel met een prachtig 50 meter bad. Om 5 uur gisterenochtend ging de wekker en ik vraag mij af waarom dit een goed idee leek. Maar hup uit de veren en gaan. Eerst naar de carpool waar we bij Stans instappen. Veel te vroeg komen we aan maar dat geeft wel wat rust om even rustig te kijken waar en hoe alles loopt. Fiets neerzetten beetje lacherig word ik want hoe gaat alles? Wat leg ik klaar en wat niet? We Kijken bij de start van de eerste sessie. Er zitten we veel mensen in een baan maar dat gaat vast goed straks al lijk de kant waar ik straks uit moet klimmen me wat hoog… Goed dat zie ik straks wel.

We krijgen een badmuts, kiezen een baan en hebben even overleg met de mede zwemmers van deze baan. Stans lijkt de snelste en gaat als eerste weg. Als het startschot gaat zwem ik als een malle achter haar aan. Dat hou ik natuurlijk niet vol en na twee banen (100 meter) word ik ingehaald. Deze dame zwemt voor mij en achter mij ook nog een. Ik lig dus soort van vast waardoor ik bij het keren niet de rol kan maken zoals ik altijd doe. Nu tik ik dus aan, draai en zet af. Ik baal ervan maar het lukt me niet om voorop te komen. Dan maar blijven hangen. Als de 500 meter erop zitten klimt de dame voor mij het water uit, schopt mij voor het hoofd en mijn zwembril valt af en verdwijnt onder water. Komt wel denk ik eerst er maar uit… Het lukt me niet, ik kom er niet uit! Shit! Na toestemming mag ik via de zijkant eruit. Het Kost me zeker twee minuten. Jammer maar helaas! Ik zwom 1.52 per 100 meter maar met dus 2 extra, hoe kom ik het water uit, minuten is dat op de klok 11 min. Toch jammer! Overheen zetten en door!

De fiets oh ja de fiets waar staat ie? Ik vind hem en snel trek ik mijn sokken en schoenen aan. Zet ik mijn helm op en gaan! Jeetje wat nog een stuk lopen met fiets aan de hand naar de weg is het. Een wissel van zes minuten. Dat kan vast een keer sneller. Ik fiets weg en daar is ie ineens. Je gelooft het niet maar de Mont Ventoux is ineens verhuist naar Apeldoorn. Direct vanuit stilstaan naar volle klim. Ik voel het overal en begin dus al in kilometer één tegen mezelf te praten. Dit kan jij kom op die berg in Frankrijk was veel hoger. Het is pittig en het snot loopt zo mijn neus uit. Altijd lekker… Het zijn twee rondes en dus weet ik, alles komt nog een keer terug. Na 7km begint het echte dalen en ik ga als een malle! Jeetje ik wist niet dat ik het durfde en voel mijn stuurtje een beetje trillen. 45km/uur, wauw zie mij gaan! Dan hup na een scherpe bocht en daar is de start van rondje twee. Die is net zo zwaar voelt als ronde één. Aan het einde van ronde twee haal ik Stans bij. We gaan samen het parcours af en lopen samen met de fiets aan de hand terug naar de wissel plek.

We starten ook samen aan de hardloop ronde. Mijn benen voelen niet slecht denk ik nog… Maar dan is daar het bos! Okay, helemaal leuk een bos maar ja ik heb dat niet getraind. Geeft niets, kleine stapjes en door gaan. Ik kruip in mijn hardloopbubbel en voel dat dit is wat ik het leukste vind. Ik haal mensen in, nog best veel mensen ook, en dat voelt goed! Weer twee rondjes van 2.5km. Ik heb Stans achter mij gelaten. Een lach op mijn gezicht is daar dan eindelijk, want de benen voelen nu goed en ik versnel langzaam. Later zie ik dat ik een negatieve split heb gelopen en steeds wat sneller ging. De finish! En ja ik kan niet anders dan lachen en mijn handen omhoog doen. Wauw…! Ik heb een Triathlon gedaan! En wat voor één! Blij en trots ben ik en wie weet doe ik het nog eens.

Bedankt Triathlon Apeldoorn voor jullie mooie event waar je mag zijn wie bent en met wat je kan! Een mooi en laagdrempelig event!