Terug naar normaal.

Terug naar normaal,

Na zes weken vakantie gingen ook wij dan terug naar “normaal”. Nou ja, wat is normaal nog in deze tijd? De kids weer naar school. Mijn oudste naar 3 VWO en mijn kleine meid dus naar de brugklas. Omg ja, de brugklas! In deze zes weken vakantie zag ik haar al een beetje veranderen, mooier, nog mooier dan ze al was worden. Groter, ook al zijn dat millimeters. Daar ging ze dan op dinsdag op haar grote nieuwe fiets naar de middelbare. Terug na een paar uurtjes en gelukkig helemaal enthousiast. Dat gaat wel goed komen dus.

Voor mij bracht dat deze week weer eens een dag dat er niemand anders dan mijn hond Teun thuis was. Heel ongewoon voor nu. Heel gewoon voor alles van de afgelopen anderhalf jaar… Stiekem ook wel lekker, even mijn eigen ding doen.

Op dinsdagochtend stap ik vol goede moed het huis uit voor een rondje hardlopen. In de eerste kilometers voel ik het al, mijn kuit is geïrriteerd. Er zit een soort bolletje op mijn scheen wat doortrekt naar achter. Ik kon het al een paar keer zelf weg masseren en met de foamroller, maar deze keer niet. Ik voel hem en pas mijn tempo aan. Ook stop ik even om te rekken, maar na 3km laat ik het voor wat het is en ga naar huis. Thuis maak meteen een fysio afspraak en gelukkig kan ik donderdagmiddag al terecht.

Wat ik al dacht, geïrriteerd, en dat bolletje is een opstopping van afvalstoffen in de spier. Veel stretchen en met de foamroller aan de slag blijven. Ik doe dat braaf en kan mijn duurloop van van 12km zaterdag gewoon lopen.

Na het bericht van Ky wat ik vrijdag van haar al ontving dat voor haar de Chicago marathon is gecanceld zie ik het niet gebeuren dat ik wel naar Chicago mag afreizen 10 oktober. Een officieel bericht hebben wij, van kika, nog niet gehad, maar ik hou rekening met het zelfde bericht als wat Ky heeft gekregen.

Ik heb echter wel een nieuw doel voor het einde van het jaar. Geen marathon maar andere plannen. Mits natuurlijk Covid geen plannen in de was blijft schoppen!

Fijne zondag