Struggels

Mijn marathon struggles..

Vele van jullie gingen mij voor en vele zeggen, het was fantastisch en geweldig, maar... ja het deed ook zeer en het was zwaar!

Ik neem jullie voor de beeldvorming even mee naar ongeveer 11 jaar en pak um beet 4 maanden geleden.

Zwanger was ik van mijn eerste kindje. Vol trots op mijn dikke buik en het zwanger zijn was ik. Maar naar mate de weken versteken werd ik ook onzeker, bang en onrustig. Waarom...? Omdat ik bang was voor wat er ging komen ik had veel vragen zoals; hoe lang zou de bevalling duren en doet het zeer? Ehm ja zeer had ik wel verwacht, maar hoeveel zeer dan...? Hoe zal het zijn? Hoe zal ik mij voelen..? Zo voel ik mij de afgelopen 2 weken ook... En nee ik ben echt niet zwanger!

Over 14 dagen sta ik aan de start van iets voor mij nieuws, 42.2km hardlopen. Nog nooit eerder deed ik het, laat staan er over nadenken want de marathon was niets voor mij. Hoe ik dan ook ooit op dit idee ben gekomen ik weet spontaan even niet meer... Maar uitlopen zal ik! Ik heb er hard voor getraind, veel voor gelaten en ja ik kijk er enorm naar uit!

Wat het niet makkelijker maakt is dat mijn knie even roet in het eten gooide. Gelukkig krijg ik fantastische begeleiding van fysio vandaag!

3x per week word ik behandeld. Ik mag gebruik maken van de zero runner, wat mijn knie wat ontlast van de harde klappen op het asfalt en het helpt! Mijn knie voel op dit moment goed en marathon klaar ben ik. Hoe mijn knie eruit komt zien we daarna wel weer. Ook het vertrouwen van de fysio helpt mij want niet lopen is geen optie aldus mijn fysio  en dat sterkt mij in mijn trainingen. Mijn dank is dus groot FysioVandaag - Houten en Leidsche Rijn

Zo nou weten jullie ongeveer hoe ik mij voel en ga ik deze week proberen te genieten en te ontspannen in Muscat! Want het taperen is nu echt begonnen. Lief zijn voor mijn lijf, lekker veel eten van de zon genieten en rusten! Mhhhh like!

Liefs Frouke