Sticky rice & trotse mama

Sticky rice & trotse mama


Sticky Rice & trotse mama


Bangkok, 11 uur vliegen vanaf Amsterdam. Een heerlijke bestemming waar ik graag kom. Prachtig hotel, lekker eten en bijna altijd mooi weer. 48 uur me-time waarin ik zoveel mogelijk mango sticky rice eet en massages mee pak. Overdag loop ik hard. Wel op de loopband want buiten is het 34 graden en behoorlijk vochtig. Het voelt als een kleine mini vakantie al is de jetlag genadeloos als ik op woensdagavond rond 19 uur landt in Nederland en slaap ik vreselijk die nacht.


Op donderdag probeer ik het eruit te lopen met 8km easy tempo en daarna nog 3km met mijn dochter, maar het helpt niet echt. Op vrijdag ben ik nog steeds niet echt “bij”. De kids zijn nog vrij en we maken er een gezellige dag van met een rondje skaten op het lint in goed gezelschap.


Zaterdag start ik met een dubbele yogales. Even aarden en terug naar mezelf, wat heb ik dat soms nodig. Het helpt en ik kom rustig terug.


Om 16:40 uur start de 5km in Odijk. Mijn dochter heeft hier hard voor getraind. Ze is pas 10, maar zeer gedreven. Voor deze, heeft ze al 2 keer eerder een 5km loop gedaan. Ze zou zo graag onder de 30 minuten lopen deze keer, maar het is warm...


We kijken eerst nog even bij de 2km en daarna halen we onze nummers op. Fem is zenuwachtig, ik merk dat aan alles. Logisch! 5km is ver voor haar net zoals de marathon ver voor mij is zegt ze zelf. Lieve Stans loopt met ons mee, een extra steun is altijd fijn. We starten en proberen niet meteen te snel te gaan, al zegt Fem dat het goed voelt. Ze pakt wat sproeiers mee waar mensen langs de kant vrolijk mee staan te sproeien.


Bij kilometer 2km hoor ik haar zacht zeggen; ‘ik kan dit!’ ‘zeker kan jij dit’ vul ik haar aan. Dit is waar je voor getraind hebt dit kan jij. 3km, ze wordt wat onrustig maar strijdt door. Ik probeer haar af te leiden met dingen als ‘kijk Fem zoveel madeliefjes.’ ‘Die zijn stom mam snel voorbij lopen!’ Ik lach om haar. Stans schiet te hulp bij 3,5km met zinnen als ‘je gaat zo goed!’ En ‘omkeren is langer.’ Wauw, onder de 30 minuten gaat je zeker lukken lieverdje. Deze weg ken je daar reden we net. Nog 500 meter het bord zien we!

‘Niet sneller mam...’ ‘nee, meis we gaan niet sneller.’


De hoek om daar staat de boog en weg schiet ze! Stans en ik gaan uiteindelijk hand in hand de finish over want Fem is er al vandoor geschoten! Officiële tijd; 29.22 daar mee 6de meisje ( 12 tot 16 jaar)


Wauw wat ben ik trots doet ze “gewoon” even! Iets met de paplepel...