Pittige training

Afgelopen zondag kwamen de 6 Anita meiden bij elkaar in Rotterdam. Rotterdam, de stad waar ik niet de beste herinneringen aan heb... De val met mijn 30km en de marathon die niet verliep zoals ik gehoopt had. Vandaag ga ik terug en niet alleen maar met 5 leuke meiden en onze team captain Marjon!

We verzamelen bij Flijmscherp, het athletenhuis van Frido Flijmscherp. Ik ken Frido van vorig jaar in voorbereiding, toen op de ladiesrun, kregen wij ook een training van hem. Deze zondag dus weer maar nu met een kleinere groep en meer specifiek.

We krijgen advies over sportvoeding en een stukje motivatie. De woorden uit het filmpje wat we zien komen aan; ‘There are always foodsteps behind you...’ Een prachtige rugzak gevuld met onze teamkleding krijgen we en we kleden ons om.

Dan eindelijk gaan we trainen! We lopen richting het park bij de Euromast. De laatste keer dat ik hier liep had ik vreselijke pijn in mijn schouder van de val. Niet aandenken maar gewoon genieten nu! Het is prachtig weer en het is gezellig druk in het park. Frido laat er geen gras over groeien en we doen een pittige warming-up. Buikspieren worden getraind en daarna lopen we 5 x zo’n 100 meter steeds wat sneller. Dan gaan we in groepjes van twee 8 x 300 meter doen op wedstrijdtempo. Ik ga samen met Deborah of eigenlijk zij gaat eerst en als ze klaar is tikt ze mij af en mag ik. Je rust is dus de tijd dat de ander loopt. Mijn rondjes gaan veel te snel... Het is een soort interval geworden. Ik wens een wedstrijd op dit tempo ( 4:42 de km...) maar dat blijft waarschijnlijk alleen bij dromen.

We maken wat mooie foto’s en lopen dan terug naar het atletenhuis. Het napraten doen we onder het genot van een heerlijke lunch. Een topdag was het met een goede training!

Op maandag heb ik stiekem een beetje spierpijn. Ik verwachte het al want ik ging gewoon te snel gisteren. Er mag gewerkt worden vandaag Montréal is de bestemming. Ik kwam er al vaker. De laatste keer was afgelopen winter en ik liep er toen in de sneeuw. Dinsdagochtend sta ik vroeg op want ik wil de Montréal op om de zonsopkomst te zien. De klim valt mij iets tegen. Ik had in gedachte dat hij iets minder stijl was. Na 3,5 km kom ik boven. Het uitzicht is zo prachtig met de opkomende zon! Het is er super rustig op wat “dronken” Chinese toeristen na is er niemand. Een cadeautje is het dat ik dit weer kan doen.

Op woensdag kom ik weer thuis en neem ik rust, echt rust. Geen kleine loopjes en zelfs op donderdag geen sportschool. Run Disney komt eraan en terwijl mijn blog nu online komt heb ik de 36.1km challenge bijna volbracht! Mijn verslag komt volgende online!

Liefs Frouke