Onverwachts lekker
Wat een weekend hadden wij in Nijmegen!
En wat een geluk met het prachtige weer.
Jullie hebben in de andere blogs vast al gelezen hoe het was dus zal ik jullie mijn versie besparen.
Een drukke, maar gezellige week staat er voor mij in de planning. Koffie date’s met Karen, Deborah, Stans, Sam, Indra & Mariska geeft mij op elke dag van de week een goed begin!
Op maandagavond bedenk ik dat het leuk zou zijn om weer eens te kijken waar ik
sta op de 5km. Ik zie de Hellas zomeravondcup voorbijkomen en besluit mij in te schrijven. Mijn man wil graag mee lopen en we regelen een oppas. Een gezellig avondje samen hardlopen dus!
Overvecht, waar de baan ligt, waar we starten is mij niet onbekend. Ik ben er opgegroeid ken het op mijn duimpje. Extra leuk dus. We halen onze startnummers op en gaan ons omkleden. ‘Lang geleden een chip op je schoen’ zegt mijn man. Chip...? Ik ehm chip? Ja, die zit in je envelop. Ehm envelop? Oh sukkel ik! Die heb ik net in de prullenbak gegooid... We lopen terug naar de prullenbak, maar deze zit op slot en is te lang om met je arm op de bodem te komen. Oh nee! Mooi balen! Snel naar binnen vragen of iemand een gemeente sleutel heeft, naar helaas. De aller aardigste mensen van de organisatie bieden mij een nieuw startnummer aan met een chip. Pfff lekker rustig starten zo.
Toch maar even wat inlopen daar word je nooit slechter van. De 10km start 10 minuten voor ons. Eerst 2 rondjes op de baan en dan het parcours op. Om 19:40 uur starten wij en doen ook eerst 2 rondes op de baan. Zoals altijd start ik veel te snel mede omdat het op de baan is en ik daar altijd vleugels van lijkt te krijgen.
We gaan de baan af en al snel zit kilometer 1 erop in 4:40 okay check te snel. Kilometer 2 gaat nog prima in 4:50 wel echt wat te snel maar voelt nog okay. In de volgende kilometer krijg ik het pittig, maar kan mijn hoofd nog redelijk de juiste kant op krijgen. Van 3 naar 4 is echt een zware. Ik kijk op mijn klokje en zie dat we gemiddeld 5:07 lopen?! Mhhh das gek mijn klokje is duidelijk de weg kwijt. Ik vraag aan Robert Jan wat lopen we nu?
5:20 zegt hij mhhh hoe kan dat het voelt nog snel, maar ik voel dat ik niet harder kan en zeg dat ik er klaar mee ben. Mentaal helpt mij dat altijd even om ontspanning te vinden, mijn tempo gaat er nooit omlaag van maar eerder omhoog.
Al heb ik in mijn hoofd het idee dat we het nooit gaan halen in 25 min geef ik niet op.
We worden ingehaald door de eerste loper op de 10km! Wauw, die is snel! En dan lopen we langs de baan waar ik de finish zie. Nog heel even volhouden. We draaien de baan op, nog 200 meter. We zien de klok die iets van 24.45 aangeeft ik geef nog even alles, maar stop mijn klokje op 25.12.... bummer! Grappig dat onze klokjes veel verschil hebben volgens Robert Jan zijn klokje liep ik namelijk een sub 25 (24.58) volgens mijn klokje 25.12 deze houd ik dan maar aan.
Toch ben ik tevreden. Het voelde goed en eerlijk ook zelfs beter dan in de Bilt waar ik in de week voor Rotterdam nog een klein PR liep van 25.06. Op donderdag heb ik ook geen spierpijn en loop ik nog 9km rustig uit met een wisselduurloopje.
De officiële uitslag zal ik helaas nooit echt weten. Er waren problemen met de tijdsmetingen die avond en onze tijd klopt dus niet... ach gelukkig was het geen pr!
Het plezier in het lopen komt steeds meer terug vooral deze avonden geven mij weer echt wat extra power. Over een paar weken zal ik weer eens een poging doen op de 5km.
Volgens mijn acupuncturist ben ik een “vuurmens” iemand die niet snel opgeeft en graag zijn doel wil bereiken. Door de marathon heb ik te veel gepushed en vooral mezelf... Het is nu even tijd om goed te aarden en vooral de dingen te doen die ik leuk vind. Voor nu vind ik korte afstanden erg leuk! Al plan ik toch ook weer een halve marathon...
Vandaag vlieg ik naar Bangkok een stad die nooit verveelt. Vanuit hier een fijne zondag!
Liefs Frouke.