Leiden

Leiden!

Vorige week zondag stond ik aan de start van de Leiden marathon voor de 10km. Één keer eerder liep ik in Leiden de halve marathon. Nu dus de 10km en of ik er klaar voor was, geen idee? Ik keek vooral op tegen het startvak… In B starten mijn man en ik die met mij mee loopt.

We zijn lekker op tijd, halen ons nummer op en kleden ons om in de tenten. Als ik de tent in loop zie ik meteen Daphne. We kletsen even wat en besluiten om met z’n drieën de tassen in te gaan leveren en naar het startvak te lopen. Natuurlijk, hoe kan het ook anders met een dixie chick naast je, pakken we nog wat dixies. Toch wat zenuwachtig ben ik…

Aangekomen bij het vak gaat Daphne naar vak A en wij stappen B in. Het vak is groot en er zijn nog niet zoveel mensen. Eigenlijk is het startvak mij nog prima mee gevallen. Ineens tellen we af en het vak voor ons gaat van start. Wij gaan door een soort trechter, wat ik minder fijn vind, een voor een er achteraan. Net achter mijn man sluit het vak. Gelukkig zijn we er beiden doorheen en ik voel een golf van opluchting en euforie!

We vliegen weg! Natuurlijk, zoals altijd, veel te snel in de eerste kilometer, maar ik kan het iets bijstellen in de tweede kilometer. We lopen nog steeds wat te snel maar het voelt ok. Kleine straatjes, veel bochten en ongelijke stenen straatjes. Ik kijk alleen maar naar beneden toch bang om te vallen. Weer een bocht en nog een bocht, het is niet bepaalt een PR parcours. Niet dat ik plannen had richting een PR, maar toch.

En dan poef, sta ik stil net voor het 4km punt. Voor mij gebeurt iets en ik probeer te zien wat. We moeten stoppen en één voor één een bruggetje over die op in storten staat. Bizar, de brug gaat echt heel erg heen en weer als ik er over ga, maar we staan aan de overkant en kunnen door. Okay jammer zeg ik hardop, kost me wel 30, 40 seconden? Maar goed geen nat pak. Later hoor ik dat ze de lopers om hebben laten lopen omdat ze er niet meer over mochten.

Wij gaan verder en ik voel na 5km mijn benen wat verzuren. Ik heb de afgelopen weken op de laatste twee na dan niets op snelheid getraind en ik loop nu voor mijn doen best wel hard. Gewoon maar door gaan en zien waar we eindigen bedenk ik me. Er staan best veel mensen langs het parcours en wat muziek dat doet me goed. We draaien richting de stad en ik herken weer stukken van de halve marathon. Het laatste stukje door de stad, veel mensen en ik krijg weer nieuwe energie. Hij moet er nu bijna aankomen. de finish!

En dan idd daar is hij! Een prima tijd van 55.53. Geen PR, maar voor nu echt helemaal okay. Na een marathontraining en nu pas twee weken weer iets van snelheid trainen voel ik dat er zoveel meer in zit nog!

Leiden wat was je leuk! Heerlijk zo vertrouwd weer.

Liefs Frouke.