It giet oan!!

It giet oan!!

Even terug naar afgelopen zondag. De dag dat het 32 graden werd, net als gisteren. De dag dat ik besloot, heel verstandig, de 10km te lopen in plaats van de halve marathon. Als ik ‘s morgens wakker word voel ik het al... Ja het is al warm. De zon staat al te branden aan de lucht en als ik mijn Instagram open lees ik allemaal “verstandige” berichtjes met vroege loop foto’s van blije ‘ik ben alvast de warmte voor lopers’. Dus...

Mijn loop, in het altijd zo gezellige Roosendaal start pas om 16.30. De weerapp vertelt mij dat het dan natuurlijk precies het warmst van de dag wordt. Eerst maar eens naar de 12de verjaardag van de dochter van mijn vriendin. 12 jaar geleden, wauw! Dat betekend dat mijn Jelle ook bijna 12 wordt en ik bedenk mij dat mijn leven er toen zo ontzettend anders en vooral bol en rond uit zag. Het onbekende tegemoet als jonge mama die nog zoveel moest leren.

Afijn de organisatie zou nog bij elkaar komen om 11 uur en dan eindelijk om 12:15 uur lees ik op Facebook dat het door gaat... “It giet oan” Ik app Kim; Mhhh het gaat door...! Daar waar Kim zich nog een keer afvraagt of het wel verstandig is te gaan zeg ik resoluut tuurlijk gaan we! De start is echter iets verlaat naar 17:15, maar zo gaan we rond 15 uur richting Roosendaal. Met de airco op -10 en nog voel ik de zweetdruppels af en toe over mijn rug rollen.

Voor mij de 3de keer dat ik hier loop en na een parkeerdrama van vorig jaar ben ik deze keer beter voorbereid en parkeren we op slechts 300 meters van de start! Als echte hardlopers lopen we natuurlijk geen meter meer dan nodig.

Als we de startboog zien en de dixi hebben genomen, die van binnen wel 45 graden is door de brandende zon erop, roept de speaker om dat de start is verschoven naar 17:30 uur.

Kim en ik besluiten dat we dan naar wat gaan drinken op één van de overvolle terrassen. We zoeken een tafel, uiteraard in de schaduw, maar dat is natuurlijk missie onmogelijk! Dan maar een kroeg in, zo een waar het bier van de avond ervoor nog aan de nep lederen banken plakt, maar... het is er aangenaam koel. We kijken de finish van Max Verstappen met een verfrissend drankje en een mooie bijkomstigheid is dat we nog even naar een gewond wc kunnen. Vijf minuutjes voor de start wandelen we er heen en dan is daar het startschot...

10km in de volle zon en geen zuchtje wind.
We starten rustig en we hobbelen mee met de meute. Ik zweet als een malle! Ik zie dat Kim ook het zweet op haar voorhoofd heeft staan. Net voor het 5km punt slaan de halve marathon lopers af en ik ben zo echt zo blij dat ik er “maar” 10 hoef!

Ik pak alle sponzen en waterbekers aan die we krijgen. We wandelen heel verstandig bij de post van 5,5km en die van 8km. De finish komt in zicht en we gaan in stijl hand in hand de finish over. Paars ben ik! Met haar dat eruit ziet of ik gezwommen heb. Verstandig gelopen. We hebben we niets geks gedaan en niets geforceerd. Tevreden lopen we naar de auto waar we droge kleding aan doen.
Een milkshake dat hebben we verdiend.

Roosendaal wat was je weer een gezellig feestje, maar volgend jaar met temperaturen van 32 graden...? Kies ik voor een dagje zwembad of strand!