Happy

Happy


Happy!

Rotterdam de kwart daar zou ik een pr gaan lopen… Niet het meest optimale parcours, maar het proberen waard. Ik zou lopen met een haas, het zou niet te warm zijn en ik was er op tijd. Helemaal klaar voor de start dus. Tot ik op de Dixie ineens op mijn horloge zag dat mijn haas het niet ging halen om op tijd bij de start te zijn… Okay, balen, maar geen ramp. Zal ik het dan alleen proberen?

De dagen voor Rotterdam zijn voor mij heel erg intens geweest. Ik heb namelijk op vrijdag mijn eindgesprek voor purser (leidinggevende aan boord van het vliegtuig) en daar heb ik maanden aan gewerkt. Het gesprek is goed gegaan maar het heeft wel wat gevraagd van mij. De uitslag zou ik maandag pas weten.

Ik denk nog even snel wat te doen en dan weet ik het. Mijn dochter loopt ook vandaag en wel haar eerste kwart marathon (10,55km) en ik vraag haar;
‘Zal ik jou dan hazen?’
En dat wil ze wel. We gaan met z’n vieren van start, de drie waar ik het liefste mee loop mijn man, mijn dochter en mijn bestie Stans.

We gaan meteen lekker op weg. Het is druk en we moeten de eerste of eigenlijk alle kilometers vechten voor een plekje op de weg. Fem loopt echt super goed! Ik probeer zo stabiel mogelijk een tempo aan te houden en ze haakt veel aan. Soms laat ze het even zakken. Stans en mijn man lopen er stabiel achter. Bij km 9 zeg ik Fem die 10km gaat dik onder het uur, 57.40, en als je die kwart er onder wil moeten we nu flink versnellen. Dat doet ze… Er vandoor is ze! Ik erachter aan en met 4.20 min/km gaat ze richting de finish! 1.00.12 is de officiële tijd. Wat een topper! Wat een mooie tijd! Ik ben blij dat ik met haar over de finish ga en blij met mijn keus.

Na de finish gaan we nog even langs Hoka waar we nog even na kletsen. Dan snel omkleden bij de auto en langs het parcours de marathon aanmoedigen. Natuurlijk confetti!!

Op maandag komt dan DE uitslag… De ochtend duurt lang en inmiddels heb ik van dat goede gesprek alles in twijfel getrokken. Even over één komt dan het mailtje binnen en ik kan het bijna niet geloven…
IK BEN AANGENOMEN!!!
Het harde werken wordt beloond! Het was een lang traject waar nu na de zomer, waarschijnlijk in oktober, nog een zevenweekse training aan vast komt. En dan, dan heb ik die vier strepen op mijn uniformmouw. Helemaal blij dus! En die goede tijd op de 10km die komt later wel weer…

Inmiddels ben ik alweer naar Chicago geweest en gisteren terug gekomen. Het hardlopen is daar altijd leuk. Een rondje langs het water en terug via de stad met “the Bean”. Helemaal leuk!

Deze week ben ik in Zeeland. Daar over volgende week!

Liefs Frouke