Deens

Deens

Met mijn blonde haren en blauwe ogen zou ik er zo vandaan kunnen komen. Ik heb het al vaker gemerkt, zodra ik naar Scandinavië reis word ik daar gezien als een local. Ze beginnen in het Deens, Zweeds of Noors tegen me te praten en ik heb geen idee wat er gezegd wordt. Maar het voelt wel heel welkom en fijn.
Wij (Stans en ik) vlogen voor een gezellig vriendinnen weekend naar Kopenhagen. Een stad waar ik al wel eens vaker geweest ben. Een stad waar ik mij dus heel “thuis” en welkom voel. Waar ik me vrij voel en waar ik mij vrij bewegen kan.

We lopen uren door de stad, varen op een boot, winkelen tot we alle winkels gehad hebben en drinken de duurste wijntjes ooit. We lopen samen hard en dat is iets wat ik misschien wel het leukste vond. Gewoon weer zoals altijd, weer even samen hardlopen. Een prima en vooral gezellig 30 jaar-vriendinnen-weekend dus.

We landen op zondagnacht om 23.30 uur op Eindhoven, nog net op tijd, want de luchthaven sluit om 23.30 uur.

Op maandag vlieg ik door naar Montréal, waar ik vooral alleen maar wil slapen, hardlopen en eten. Ik houd mij aan deze drie dingen en laat mij deze keer tot niets verleiden. Slapen doe ik uren en niet alleen s’nachts maar ook gewoon overdag. Heb het nodig dat voel ik aan alles. Wel loop ik mijn duurloop gezellig met een leuke hardlopende collega. Bijzonder want de afgelopen reizen is er steeds iemand die mee gaat en dat vind ik leuk.

We lopen 15km op duurlooptempo en dat tempo zakt op het einde nog aardig in want ik had niets te eten bij mij… Met een lege maag op pad en dat is een wijze les, dat moet ik niet meer doen. Maar we vinken hem weer af.

Deze week loop ik mijn duurloop in Vancouver en ik zal wat te eten meenemen voor in de ochtend dat ik ga. Dan zal het vast beter gaan.

Fijne zondag.