De mooiste

De mooiste…

Twee jaar geleden liep ik hier een hel van een marathon. Ik wandelde ongeveer de helft met mijn voeten kapot en bloedend door mijn schoenen heen. Ik haalde de finish, maar een goed gevoel had ik lang, heel lang niet. Rotterdam de mooiste, maar voor mij niet.

Afgelopen zondag spelt ik mijn startnummer op voor de kwart marathon in het zelfde Rotterdam. Om 5:45 uur gaat mijn wekker en we vertrekken vroeg met de auto want ik heb een strakke planning. Mijn reserveblok pakt redelijk okay uit. Ik hoef mij pas om 15:00 uur te melden voor een Edinburgh heen en weer en daarna weer terug naar dat zelfde Edinburgh om daar te slapen. Een pittig dagje zou het worden, dat wist ik.

We rijden het donkere, nog stille Rotterdam binnen en parkeren in de straat achter de start. We wachten nog zeker een uur in de auto voor we naar de start lopen. Ik heb slecht geslapen en voel me moe maar al snel vult mijn lijf en mijn hoofd zich met energie. Wat is het druk, wat een feest is het nu al en Lee komt ook voor de starters van de kwart zingen! Het eerste vak gaat weg en wij, in startvak twee wachten nog een kwartier. Ik sta wat te springen en ik zeg tegen mijn man dat we gaan er gewoon een feestje van maken. Laat dat hele tijdsding maar zitten. Mijn wens om binnen het uur die 10,6 te lopen spreek ik niet uit, maar mijn doel in december vraagt wel om een 10km in 5.40 gemiddeld. Dat doe ik dan wel een andere keer. Zoveel gedachtes weer en ik probeer mij te herpakken.

Het startschot! We gaan en ik vind het nu al leuk. Mijn lijf voelt nog wat stijf maar ik zie die eerste kilometer alweer gaan in 5.21.
‘Te snel schat we gaan weer te snel!’ Roep ik maar ik heb het zo naar mijn zin. De bandjes langs de kant en de continue aanmoedigingen zijn zo heerlijk! We gaan het Kralingsebos in en ik voel hoe ik hier twee jaar geleden zoveel pijn had. We praten over hoe het toen was en hoe verschrikkelijk koppig ik was. Ik ga niet zonder medaille naar huis zei ik toen en dat ging ik ook niet.

Het 5km punt en we gaan nog steeds super lekker. Gemiddeld 5.30, helemaal prima maar jeetje ga ik dit vasthouden? Niet nadenken Frouke gewoon lekker mee gaan in deze flow en genieten. Het genieten lukt! Ik zie Dj’s en ik zwaai naar ze allemaal. Fotografen, we pakken ze allemaal mee en ik kijk niet meer op mijn klokje tot het 10km punt. 55.19 dat is mooi! Ik voel een soort van vreugde door mij heen en mijn man zegt we knallen nog even een klein stukje! Die finish, 10,6 km in 58.20! Totaal niet verwacht dat ik dit nu zou kunnen lopen. Ik ben zo uitzinnig blij! Het lijkt wel of ik een pr gelopen heb. Dat heb ik niet, maar het voelt wel zo en misschien nog wel beter dan dat!

Zoveel nieuwe kracht om door te gaan met wat ik nu doe. Het geeft zoveel energie!

Daarna lopen we terug naar de auto. We rijden naar de Slinge want ik wil natuurlijk die marathonners aanmoedigen. Als we daar aankomen zie ik zoveel bekenden lopers. Weer zo’n feest! Super knap! Als ze voorbij zijn gaan we terug naar de auto want ik heb een klein beetje haast.

Om 15.00 uur precies swipe ik mijn paspoort door de scanner en ben ik weer gewoon stewardess. Een met een hele grote lach op haar gezicht! Wat een dag! Wat een race!

Op naar december waar ik hoop, ja heel erg hoop iets te doen wat ik al heel lang wil!