Dat gevoel

Dat gevoel….

Ik was het niet vergeten. Ik was het niet kwijt, maar ik had het gewoon even geparkeerd. Ergens waar ik wist dat ik het makkelijk terug kon vinden.

Afgelopen zondag stond ik vroeg op. Mijn tas had ik de dag ervoor al ingepakt. Er zat weinig in en vroeg mij af wat ik er altijd allemaal in deed. De auto in om daarna bij Stans in de auto te stappen en samen het laatste stukje te rijden naar Utrecht centrum. We komen de parkeergarage uit en ik voel het. Ik heb dit zo, zo ontzettend gemist. De vibe, het gevoel en de spanning. Er verzamelen her en der al wat mensen en de muziek staat al lekker hard bij de start. De start een echte start! We halen ons startnummer op en gaan dan ook meteen maar starten.

Een doorlopend startvak. Wat heerlijk is dat. 5km lang loop ik met een smile en energie voor 10 door Utrecht heen. Alles vind ik leuk en vooral het gevoel vind ik fijn. De finish, ook met muziek en dansende mensen, het voelt zo vertrouwd! De medaille in een tasje met nog meer leuks neem ik voor lief.Dit smaakt naar meer zoveel meer! Want tjeetje, wat had ik dit gemist!

Op de terugweg maak ik al plannen in mijn hoofd. Singelloop Utrecht en ja dan ook de kwart van Rotterdam waar ik nog een startnummer voor heb. De CPC is nog een optie. Ik voel het ik wil weer “wedstrijden” lopen. Mijn tijden verbeteren en mijn hardloophart weer ophalen. Helaas waren twee van deze plannen nog maar 24 uur oud om vervolgens meteen weer gecanceld te worden in verband met Corona. Helaas en zo jammer, maar ik kijk verder en hoop op toch nog één loop dit jaar?

Afgelopen dagen was ik in Chicago. Een mega ervaring en een kleine knipoog naar de Chicago Marathon. Ik vertel er alles over volgende week.

Fijne zondag!