Chicago

Chicago

Al iets meer dan een week geleden. Ik was er. Bijzonder… nou ja ook in mijn vak ergens normaal maar ook weer niet echt gezien het feit dat de USA nog dicht is voor toeristen. Een klein beetje bijzonder was het dus wel. Ik vroeg deze vlucht aan met het idee om vier weken voor de marathon alvast te spieken. De start te zien en te voelen hoe het voelt en het voelde echt TE GEK!

Ik kom in de namiddag aan en doe een rondje winkels. Als stewardess heb je overal wel je favorieten en je adressen. We kopen onze “boodschappen” het liefst zover mogelijk van huis. Zo deed ik dat ook in Chicago. Na een nacht van goede slaap word ik rond 6:00 uur wakker en wacht ik nog heel even tot de zon echt opkomt. Dan verlaat ik mijn hotel. Precies 1km van de start van de Chicago marathon start ik mijn mini marathon.

Ik voel meteen dat ik het altijd fijn vind om aan deze kant van de wereld hard te lopen. Al snel loop ik dus in de straat waar ik over 4 weken start de marathon. Wauw wat super! Dan ga ik het Millennium Park in op zoek naar de Cloud, ook wel de Bean genoemd. Al snel zie ik hem en denk nog er is gewoon nog niemand? Wat dan ook weer niet zo heel vreemd is want het is pas 6:45 uur. Ik ga mijn moment even pakken hier denk ik en dan word ik tegen gehouden door een bewaker.
‘Ehm madam? It is still closed.’
‘Closed’ vraag ik? ‘Why?’
Okay betere voorbereiding volgende keer Frouke. Het park is dus dicht in de nacht en openend pas om 8: 00 uur. Dat wist ik niet. De bewaker zegt me later terug te moeten komen, en ik vraag hem of hij niet voor 1x een foto kan maken? En dan gaat hij overstag! Yes! Het mag en hij maakt een paar foto’s. Dan verlaat ik het park althans dat wil ik maar ik zie nu dat overal hekken staan! Daar had ik dus geen oog voor toen ik de blijkbaar enige ingang die niet afgezet was door liep. Nou ja, Vink! De foto en nu richting het water.

Lake Michigan. Langs het water loopt een trail van oneindig ver. Ik pak een klein stukje mee en waan me even op een mooi strand tot ik mij besef dat het een meer is maar dan een immens meer. Zou het groter zijn dan de Noordzee? Bijzonder om zo iets in de grote stad te hebben. Een stad met veel mogelijkheden. Na 6km kom ik terug bij het hotel waar een collega op de stoep koffie aan het drinken is. Ik voel het, ik ben er klaar voor ook al heb ik geen lange duurlopen gedaan, ik ga deze marathon hier rocken! Vol nieuwe energie en een groot ‘ik wil het’ gevoel vlieg ik naar huis.

Dan krijg ik maandag DE mail waarvan ik wist dat hij ging komen. De Chicago marathon is gecanceld. Helaas zijn wij als Europeanen NIET welkom. Oef, ik wist het, ik had het al verwacht, maar ik ben heel eerlijk als ik zeg dat ik het bijzonder jammer vind. Daarmee is onze kans op Chicago misschien wel verkeken. We lopen voor Kika en ongeveer de helft van ons sponsor geld is nu “weg”. Als we volgend jaar weer mee willen doen moeten wij beiden €3000€ ophalen, €6000 totaal dus. Dat lijkt ons niet nog een keer mogelijk. Misschien als er een wonder gebeurt? Of we gaan zelf mee doen met de loting?

Deze Chicago droom is dus voor nu even weg.. Ik heb besloten om dit jaar geen marathon meer te gaan lopen en richt mij nu op een ander doel. De eerste trainingen daarvoor zitten er alweer op. Iets anders, iets leuks ook en ook nog op een leuke plek. Daarover later vast meer!

Fijne zondag.