Boston

Boston

Het was even schrikken een nieuwe variant. Mijn vlucht ging niet naar Zuid-Afrika, maar voor het eerst sinds Corona voel ik iets van spanning. Niet wetende wat er nu weer veranderd en welke gevolgen het gaat hebben. Op zondag vlieg ik een volle, tot op elke stoel bezet, vliegtuig naar Boston. Even voel ik me wat onwennig. Mondkapjes en handschoenen, de voorzorgsmaatregelen, ik neem ze allemaal. Gelukkig verdwijnt het vervelende gevoel en eenmaal aangekomen is het helemaal weg.

Boston, ik was er één keer eerder, in de zomer van 2019. Toen was het warm en zonnig. Als ik op maandag wakker word en naar buiten kijk zie ik dat het nu koud is. Ik ben mijn thermoshirt vergeten, die ligt heel handig gewoon thuis op een vergeten stapeltje. Gelukkig heb ik mijn handschoenen en een kolletje wel mee. Net als een shirt met lange mouwen en een jasje. Als ik buiten kom voel ik het al in mijn keel die ijzige kou! Brrrr. Even doorlopen denk ik, dan word je warm. Ik ken de weg nog want als ik ergens een keer ben geweest onthoud ik de route.

Over de drukke weg naar het water. Het is nog vroeg, 7 uur, maar er lopen echt al veel mensen hard. Ik ga de eerste brug over en loop via de andere kant langs Cambridge terug. Één brug verder dan in 2019. De eekhoorns zijn er nog steeds en ik vraag mij af of deze geen winterslaap moeten houden? Bij 6km krijg ik eindelijk warme handen en voeten, dat scheelt iets. Via de Boston University Bridge ga ik terug langs de andere kant van het water. Als ik weer de snelweg oversteek en via het stadspark terug ga naar het hotel tik ik 10km aan. Heerlijk gelopen en weer nieuwe dingen gezien en genoten.

Die dag doe ik Sinterklaas inkopen en vragen wij ons af waar iedereen is? Het is cyber Monday! Maar de winkels zijn leeg… Voor ons fijn, geen drukte. 48 uur mag ik genieten hier in Boston en ook op dag twee loop ik een leuke ronde. Deze keer start ik in de finishstraat van de Boston marathon. De finish streep staat daar altijd op de weg geschilderd. Net als het monument waar ik even stil sta en terug denk aan die dag waar ik op de televisie zag dat er aanslagen waren. Ik loop naar de Harvard Bridge en langs het water terug naar het stadspark.

Vandaag is het nog kouder dan gisteren en in deze bijna 6km heb ik het niet warm gehad. Ik moet echt heel lang onder de warme douche staan om weer op temperatuur te komen. Maar het was het weer meer dan waard! Lopen in Boston is een feest. Ik kom hier graag snel weer terug maar dan het liefst in het voorjaar.

Voor nu ben ik veilig thuis. Volgende week ga ik als alles mee zit in de zon lopen! In een korte broek en een top. Wat kijk ik daar naar uit!