Amsterdam (half) marathon

De halve van Amsterdam

Het was even geleden, een startvak. De laatste keer was in Zwolle afgelopen mei, waar ik een warme, laat op de avond, halve liep. Of was die zelfs in juni? Nou ja, lang geleden.

Een halve was overgin ook net zo lang geleden. De late start in Amsterdam, om 13:10 uur pas in het vak heel bevalt me wel. Even aanmoedigen bij de hele marathon en dan rustig via wat Dixie’s naar het startvak lopen. Daar zie ik direct Esther staan en we kletsen gezellig even. Later sluit ook Paul aan en staat daar ineens Gerard, mijn Rotterdam-maatje. Even een klein dansje want damm daar staat een goede DJ zijn plaatsjes te draaien en dan, poef, weg zijn we

Okay ik loop meteen te snel, want plan was 6.20 de kilometer. Mijn horloge zegt 5.50 en die van mijn man 6.30. Nou dat het geen 6.30 is weet ik zeker want het voelt sneller. Ik laat het maar even zo en zie bij de 5km dat we deze net binnen het half uur hebben. Okay, 6.00 de km dus ongeveer en ik voel me echt dikke prima.

Dan besluit ik dit tempo aan te houden en wel zien waar het schip strand. Ik test een nieuwe gel, daar is dit evenement goed voor. Hij valt echt prima! De smaak van appel geef ik echter een zesje... Ik loop lekker door en het kost nauwelijks moeite. 10km in 59.55, prima echt!

We gaan als we de stad weer in gaan beginnen aan het leuke stuk. 15km in 1.29.58. Jemig, wat vlak denk ik nog en het gaat nog steeds prima. Ik pak nog een ander smaakje van dezelfde Etixx gel, orange deze keer, en denk ook niet direct, jammy wat heerlijk, maar hij valt wel prima. Met mij eigen camelbag mee vermijd ik de drukke plakkerige waterposten en pak ik enkel bij de laatste sponzen-gever dankbaar een sponsje aan.

De tunnel is een killer! Ik ren hem wel naar boven maar voel de verzuring in de benen. Jammer want het ging zo fijn! Niet stoppen gewoon doorgaan even lopend herstellen zeg ik tegen mezelf. Het lukt, maar ik ben wel mijn fijne ritme van 6.00 per kilometer kwijt. Het is nog maar 3,5km, het komt goed!

Vondelpark, wat ben je lang, denk ik twee keer maar gelukkig staan daar Crissy en Erik. Wat een lieve schatten! Ze staan er nog en ik krijg een kleine boost. Het park uit en ik kijk nog even om, ja mijn man loopt nog achter mij. De laatste kilometer en daar staan nog wat leukerds! Simone, Joyce en Myrthe. Ik lach en zwaai, maar wil gewoon heel graag snel door want ik ben er klaar mee!

Stadion, onder de boog door en Monique (die topper) staat door het hek te schreeuwen! Yes we zijn er! Oh ehmmm waar is mijn man? Nou ik finish en dan zie ik hem zo wel. En inderdaad na een paar seconden zie ik hem ook over de finish gaan. Deze keer samen, maar niet samen…

Ik zat in een bubbel, bleef daar in en voel me daar heel fijn in! Deze bubbel hoop ik morgen op mijn rondje Ameland van 30km ook te mogen ervaren al zal het tempo aanzienlijk lager liggen dan 6.01 per kilometer wat het gemiddelde tempo in Amsterdam was.

Fijne zondag !