Ameland 30km
Ameland
In 1988 en daarna, denk ik nog twee keer, was ik al eens op dit mooie Waddeneiland. Ameland, waar de rood witte vuurtoren zijn rondjes draait. Deze herfstvakantie gingen wij voor een weekje bijkomen, rust, leuke dingen en 30km hardlopen. Mijn eerste 30 richting Valencia en dan op dit mooie eiland.
Op zondagochtend rond 9 uur stappen mijn man en ik gewapend met een camelbag en gelletjes de deur uit. De route is niet heel ingewikkeld. Via de wad-kant naar Nes. Daar oversteken en via het strand pad terug naar de vuurtoren. We starten met een rondje Hollums bos en al snel lopen we langs de dijk richting Nes. Het is een lange weg met veel, heel veel schapen en hun stront… Ik zigzag er omheen en bij elk veerooster, en ja dat waren er ook heel veel, moet ik even voorzichtig stappen. De kilometers vliegen voorbij en eigelijk is het wel grappig, ook al moet ik ze een paar keer ontwijken want ze lopen overal, dat die schapen je al kauwend aankijken met een blik van ‘wat moet jij nou?’
Als we bij de boot aankomen draaien we via het fietspad om Nes heen. Een klein stukje verbindingsweg en dan richting de duinen. Daar loopt een schelpenpad helemaal terug naar de vuurtoren. Op zondag fietsen er hier heel veel mensen, maar we lopen rustig achter elkaar en blijven gewoon langs de kant lopen.
Dan ineens is de halve marathon al voorbij en ik loop nog steeds super fijn. Ik neem een tweede gel en ik drink goed. Het laatste stuk komt eraan en ik blijf me goed concentreren. De kilometers vliegen voorbij en ineens zit ik op 25 en ik lach. Wat gaat het fijn. Als we bij 29 toch nog een lusje nodig hebben om aan de 30 te komen pakken we nog een klein stukje Hollum mee.
Deze 30 is mijn snelste ooit! Ik sta van mezelf te kijken en even denk ik zelfs dat ik moet huilen, zo gelukkig! Deze zit erop en zoals deze ging had ik nooit durven dromen.
De dagen op Ameland lijken nog korter dan thuis, ze vliegen voorbij. Wat is het heerlijk en fijn even geen wasmachine, geen ik moet nog even dit of dat. Op woensdag loop ik nog een heel fijne 12km en ook deze voelen goed. Mijn benen zijn iets zwaar na die 30 maar verder goed.
Op vrijdagavond komen we thuis en zeggen we allemaal tegen elkaar dat deze week zo snel voorbij is gegaan. Dat is een goed teken, dan was het goed, fijn en gezellig!
Vandaag start ik op de halve van Etten-Leur. Deze is wederom als training en zonder echt doel, maar vooral weer dat fijne loopgevoel en die juiste focus kunnen vinden. De kracht van herhaling, werkt dat ook bij hardlopen? Als je het maar vaak genoeg doet dan blijft het zo? Ik hoop het!
Fijne zondag