Vancouver James Cunningham seawall race

James Cunningham Seawall race Vancouver!

Vaak vragen mensen mij; ‘als je op reis bent loop je dan ook?’ Ja, ik loop zeker altijd en overal, maar nog nooit eerder liep ik een echt wedstrijdje, tot afgelopen zondag!

Al een paar keer eerder keek ik op
internet of er niet een wedstrijdje ergens was tijdens een werkreis, maar ik vond nooit de juiste of het was een dag eerder of te laat in de middag en dan was ik alweer weg. Zo jammer want de combinatie zou zo leuk zijn een keer. Deze Vancouver reis vroeg ik aan nadat al mijn aangevraagde New York reizen afgewezen werden. Natuurlijk had ik graag mijn lieve vriendinnen Ky en Marike naar New York gevlogen maar helaas!
Ik trooste mezelf met een 48 uur over in Vancouver. Vorige week woensdag bedacht ik mij dat ik wel even kon kijken of er niet een loop was op mijn vrije zondag.
Aangezien het bij Halloween was zag ik veel loopjes op zaterdagavond, maar die ging ik niet redden. Ook een trail van 12km welke ik uitgebreid bekeek, maar ik al snel weg klikte omdat ik trailen gewoon niet zo leuk vind. Toen vond ik de James Cunningham Seawall race 10km! Op zondagochtend met de start om10.00 uur, perfect! Snel kijken hoe ik in kan schrijven en of ik nog kan inschrijven. Het lukt mij, weliswaar voor het hoogte tarief, een startnummer te bemachtigen 45 minuten voor het sluiten van de online inschrijving.
Top, super leuk!

Toch word ik een beetje zenuwachtig. Ik ga dus voor het eerst in een “vreemde” stad alleen lopen op een wedstrijdje. In Nederland zou ik dat echt zonder al te veel over nadenken doen. Je komt altijd wel iemand tegen die je kent, maar hier is dat erg onwaarschijnlijk. Op zaterdag, de dag van mijn vlucht, heb ik eerst nog een fotoshoot voor Rebelanddutch in Eindhoven. Mijn koffer en uniform gaan mee in de auto want ik moet meteen door naar Schiphol. Het is op de terugweg super druk omdat de A2 naar Utrecht terug gedeeltelijk is afgesloten. Even paniek, maar via een mega omweg kom ik net op tijd aan op Schiphol.

Mijn vlucht naar Vancouver duurt 9 uur en verloop soepel. Super moe land ik op mijn bed, maar met 9 uur tijdsverschil is het nog iets te vroeg om te gaan slapen. Ik leg mijn hardloopkleding klaar en pak mijn tas vast in voor morgen. Ik maak een toch wat onrustige nacht en schrik wakker omdat de wintertijd in Nederland ook nog in gaat en ik mij bijna vergis in het zetten van mijn wekker. De tijd hier veranderd niet een uur. Dat is pas afgelopen nacht gebeurt. Als ik wakker word is het dus min 8 verschil in plaats van min 9 snap je hem nog?!

Even flink ontbijten en dan stap ik de taxi in naar Stanley Park wat op zo’n 35 minuten rijden van Richmond ligt. De chauffeur is aller aardigst en wil mij het liefst onder de startboog afzetten. Ik haal mijn startnummer op en voel dan pas hoe koud het is! 3 graden.... okay plan 2! De lange broek blijft aan en ik wissel mijn korte mouw om voor een lange. Startnummer op, tas inleveren en dat maakt mij startklaar. Soepeltjes wel Frouke denk ik.

Ik blijk hier WiFi te hebben en zie dat mijn coach zich afvraagt of ik geheimen heb voor haar...? Ze appt met de vraag; toch niet een wedstrijdje? Ehmmm sorry coach ja een wedstrijdje. Ik had bewust niets gezegd omdat ik geen plan had. Gewoon 10km lekker lopen, die staan toch op schema. Ik zeg haar; ‘Niets bijzonders gewoon lekker lopen, een uurtje plus.’

Op mijn horloge kijkend zie ik dat het 9:50 uur is. Waarom staat er nog niemand bij de startboog? Ineens denk ik zou ik mij dat toch in de tijd vergist hebben? Ik zoek op Google hoe laat hey is in Vancouver. Nee, het klopt gewoon en dan roept een speaker dat alle lopers naar de start mogen komen. Okay dat is even anders dan bij ons, waar het vaak dringen is bij de start. De snelle lopers staan netjes vooraan en daar achter de rest. Ongeveer 500/600 deelnemers. Het volkslied wordt gezongen en iedereen zingt luidkeels mee en ik lach er om. Ze vertellen nog wat en poef daar gaan we!

Het eerste wat ik denk is; ‘Tuurlijk had ik in moeten lopen!’ Dom dom want nu voelen mijn spieren in mijn enkel en kuit als een krampachtig geheel. Even rustig dan maar. Ik zeg tegen mezelf ‘kijk even rustig om je heen het is hier prachtig!’ Even focussen op wat anders. 5.29 kilometer 1 lekker rustig Frouk... lekker rustig NOT!
Ik krijg wat ruimte en haal snel wat lopers in die mij wat irriteren en al snel loop ik achter een dame in het groen. Lekker tempo ik blijf hangen. Bij 5km kijk ik wel even of ik het nog vol hou denk ik. Het is hier echt zo mooi! Indian summer kleuren, de zon schijnt vol, de lucht is hel blauw en ja ik geniet. Mijn tussentijden zijn ongeloofwaardig. Ik lach er om, 5.15/5.16/5.19

Mijn hoofd staat goed en slechts 1 keer denk ik ‘als ik het nou niet volhoud, zeg ik gewoon dat was Jet!’ Jetlag. Maar bij 8km loop ik nog strak achter de mevrouw in het groen en nu denk ik; ‘dit ga ik niet nee niet meer weggeven!’ Eens kijken hoe dicht ik op mijn pr zou kunnen komen. Hij staat op 52:19 in het Máxima park onofficieel gemeten omdat er twijfels waren over de juiste lengte van het parcours.

9km en ik ga nog steeds goed en kan zelfs iets versnellen nog. De rode finishboog, ik zie hem. Samen met mevrouw in het groen finish ik en ik bedank haar. Froek Poet is binnen hahah ja dat ben ik! 53:22 op een officieel gemeten. Een precies 10.00km parcours, en ik reken hem goed, een PR!

Wauw, helemaal alleen sta ik daar toch een partij te shinen! Wat een top loop, wat een top ochtend!! Want ja ik deed het helemaal alleen! Sterk voel ik mij een stap uit mijn comfortzone een stap sterker richting mijn 3de marathon!