Soms zijn er momenten....

Soms zijn er van die weken dat je geleefd wordt. Dit was er zo één. Leuk geleefd dat zeker wel! Ons lange weekend in Zuid Spanje met een 3 dagen durend huwelijk komt op dinsdagavond ten einde en we vliegen later op de avond terug naar Rotterdam AirPort. Rotterdam is een fijne kleine luchthaven welke ik verkies boven Schiphol. Tijdens de vlucht wordt mijn dochter ziek. Ze heeft heel erge buikpijn en voelt warm aan. Als we thuis komen rond midden nacht pak ik nog snel wat laatste dingen voor mijn vlucht naar Washington de volgende ochtend.

Een korte nacht voor mij want om 10 uur moet ik alweer opweg voor mijn volgende vlucht. Helaas is mijn dochter nog steeds ziek, met bij het opstaan 39,4C koorts en mijn moeder hart breekt als ze zegt; Mam kan je niet thuis blijven? Bij mij? Helaas, lieverd hoe graag ik dat ook zou willen ik moet werken. De welbekende keerzijde van mijn mooie werk daar is dit er zeker één van. Weg is weg... Zieke kindjes achter laten of je op afstand zorgen maken over dingen die thuis gebeuren, het hoort erbij helaas. Gelukkig heb ik heel lieve ouders en mijn vader blijft bij mijn meisje vandaag. Ze is in heel goede handen dus!

Mijn vlucht verloopt voorspoedig en als ik aan kom op mijn hotelkamer schreeuwt het bed mij toe! Slaaaaaap ik heb slaap nodig! Deze nacht slaap ik 11 uur non stop. Erg fijn dus. Mijn favoriete hardloop rondje in de vroege ochtend wordt helaas woest verstoord door fikse regen met onweer. Jammer, want ik hou ervan om naar het Witte Huis te rennen en daar even rond te kijken wanneer er nog niemand is. Helaas pindakaas. Ik zet mezelf op de loopband en daar ben ik niet de enige. Een overvolle gym met stinky mensen, JAK! Maar ik weet mijn gedachtes te verzetten en loop 10km met wat versnellingen. Hij was toch wel weer fijn.

Na slechts 22 uur in de USA vertrek ik donderdagavond weer richting Nederland.
Heel fijn al weet ik dat mijn meisje alweer aan de betere hand is. Ik wil toch heel graag naar huis, want vrijdagavond staat er een leuke bokstraining met de anitaladies op het programma!

Na wat uurtjes slaap probeer ik mezelf op te peppen met een liter koffie bij de Starbucks waar ik met Stans heb afgesproken. We rijden, of eigenlijk zij rijdt, ons naar Veghel. Een mega file onderweg, maar we zijn precies op tijd aanwezig. “Jet” is er ook bij, we zijn ten slotte onafscheidelijk op de dag na een vlucht. Een uur trainen we en ik moet zeggen dat ik na 20 minuten bijzonder moe ben en af en toe mezelf verstop achter een bokszak als we weer een burpie moeten doen. Jet is inmiddels ook echt wel klaar... We snakken naar ons bedje. De gezelligheid van de anitaladies werkt aanstekelijk en we hebben een top avond!

Een drukke week geeft mij op zaterdag iets meer rust En laat dat nou precies zijn wat ik nodig heb! Vandaag, zondag, lopen Stans en ik de KLM urban trail in Utrecht, ons stadje! Super veel zin in.

Fijne zondag!