Slaap,slaap en... een nieuw PR

Een winterdipje..? Meestal krijg ik er elke winter wel heel even mee te maken.
We kennen het allemaal wel je kan je bed niet uitkomen en als het dan elke middag al om 16.15 donker word je het liefst gewoon al weer terug naar bed gaat...
Je voelt je moe uitgeput en niet veel waard...
Maar meestal gaan deze dipjes snel over en pik ik ergens weer nieuwe energie vandaan.
Deze dip duurt mij gevoelsmatig eigenlijk iets te lang en ik word niet fitter maar juist nog meer moe...
Even kijk ik terug naar de afgelopen weken waarin ik veel en lang werk jetlag op jetlag incasseer mijn kinderen overal heen breng en steun mijn man die druk is en veel werkt... het is einde jaar iedereen rent en vliegt en ik... slaap...
De oproep van de huisarts voor mijn 6 maandelijks bloedprik momentje stel ik nog even 2 weken uit omdat het alleen vroeg in de ochtend kan en ja dan slaap ik... al vanaf mijn 20ste ben ik schildklier “patiënt” een struma of te wel graves. Google maar even als je wilt weten wat dat is.

Uiteindelijk raap ik mezelf bij elkaar en ga dan toch. Afgelopen maandag stap ik de Etos binnen en vertel de vriendelijke dame over mijn winterbleus ik ga de deur uit met 2 potten pillen en online bestel ik een daglichtlamp ik zoek naar oplossingen dat zit in mij ik los het liefst zelf alles op.

Op dinsdag gaat mijn telefoon.Het nummer ken ik niet maar ik neem op..
Goedemorgen Huisartsen praktijk Harmelen. Ik bel u even over de uitslag van uw bloed.
Dan hoor ik mezelf zeggen oh ja! Was het alweer vergeten (dat past zo niet bij mij ik vergeet niet snel iets..) voor het eerst in 10 jaar zien we een afwijkende bloed uitslag dus ik dacht ik bel je zelf even. Mijn tsh is verhoogt en de assistent vraag of ik klachten heb en ineens vallen de puzzel stukjes in elkaar. Klachten nou ik voel me weer zoals jaren geleden toen ik ook niet goed ingesteld was en dat is wat we dus nu gaan doen mijn dosis medicatie word verhoogd.
Hopelijk voel ik mij dus snel weer minder moe en kan ik de rest van deze winter met wat minder slaap doorkomen want 10/11 uur per nacht en wakker worden als een vaatdoek is niets en de daglichtlamp is weer retour gestuurd!

Wel doe ik braaf mijn loopjes gek genoeg krijg ik daar wel wat energie van en kom ik de dag wat beter door.
Zes weken lang heb ik anders getraind veel interval en voorzichtig mijn grens opzoeken.
Uit mijn comfortzone komen en zien hoe ver het mij brengt.

Vandaag is de dag... Linschotenloop.
Wakker word ik om 9 uur met kriebels in mijn buik. Jeetje Frouk zou het gaan lukken? En wat als het niet lukt?
Wanneer zou het pijn gaan doen wanneer kom ik op dat punt dat ik denk ik wil niet meer... of kom ik daar niet en gaat het mij makkelijk af? 21km is een eind en zeker op het tempo wat ik zou moeten lopen om een “sub 2” te lopen.
Misschien is het daar nog een beetje te vroeg voor maar ik wil het wel proberen.
Zenuwen en veel vraagtekens dus...
Hier stop ik nu even met schrijven over 4 uur is de start...

Zenuwachtig ja ben ik! Heel veel... ik ga namelijk inlopen voor de halve marathon nog nooit gedaan inlopen. Mijn leuke haas Hanneke ontmoet ik in de sporthal en we brengen onze tassen weg en we gaan dus inlopen. De start word uitgesteld met 15 min daar staan we dan warm gelopen en wel.
We gaan terug de sporthal in en wachten. Nog meer tijd om nog meer zenuwachtig te worden.
Ik zie Annemerel zitten en denk aan haar pas verschenen boek dat inlopen komt namelijk uit haar boek! Ook mijn ontbijt vanmorgen met de spelt banaan pannenkoeken welke al lang mijn favoriet zijn waren haar favoriet.
Na de loop spreek ik haar even kort en vertel haar dat ik haar tips gevolgd heb.

Eindelijk gaat het startschot en we concluderen dat het drukker veel drukker is dan vorig jaar. 2 min na de start passer ik pas de mat. We lopen lekker en Hanneke houd de tijd in de gaten.
Tot 10 bijna 11 km gaat het prima ik loop fijn en merk weinig van de harde wind. Hanneke pakt mijn water aan en bewaard ook mijn gell blokje welke ik niet meer terug krijg in mijn zak. Best heel fijn deze haas!
En dan bij 12km komen er nare stemmetjes in mijn hoofd en krijg ik een mega dip... ik zucht en denk kom op door pakken je ligt zo mooi op schema! Inge die ook met ons mee liep gaat er vandoor ik vind het best ze is super snel en gun haar een pracht tijd!
Het klagen start... ik ken Hanneke eigenlijk niet zo goed en dat geeft mij weinig klaag ruimte want een ieder die vaker met mij loopt weet dat ik echt heel goed kan klagen maar ik hou me nog in...
Bij 15km in 1.24 ook dat is een PR gaat het zeer doen ik geloof dat dit diep gaan is?
Ik pers er nog een kilometer uit maar we draaien de weg naar Linschoten op en volle bak wind tegen!
Dat zat erin en poeh ik ga nu echt zuchten en klagen! Maar mijn benen blijven lopen al doet mijn grote teen grote pijn!
Er ligt een meneer langs de weg dat maakt indruk de ambulance is erbij we horen de politie met groot lawaai en snelheid aankomen we moeten van rechts waar we netjes allemaal liepen ineens naar links omdat de auto daar dus aankomt rijden. Dit kost tijd maar Hanneke en ook ik zeggen beide dit is vreselijk en we hopen dan ook dat de meneer het gehaald heeft...
Laatste stuk pittig door het open veld maar je ziet hoort en ruikt de finish!!
Mijn grote teen heeft het moeilijk en ja ook ik ben behoorlijk uit mijn comfortzone... ik mompel nog wat en Hanneke stuitert maar door. We kunnen het nog net halen zegt ze...
Ik denk alleen maar ik kan niet meer ik wil stoppen maar volg braaf al gaat het niet meer zo snel.
Daar is de finish en met een tijd van 2.00.08!!! Ben ik met recht trots!!
3 minuten van mijn PR af en zo dichtbij een sub2.
Het anders trainen en het lopen met deze top haas was fijn!!
Diep ben ik gegaan uit mijn comfortzone geweest en trots op waar ik nu sta!!

Ik wens iedereen alvast een hele fijne kerst!!
Zelf vlieg ik tweede kerstdag naar Rio waar ik lekker tot rust ga komen.
Want rust is wat ik nu mag!!
En dan voor 2019 een mooi marathon doel!

Liefs Frouke