Long Fellow Bridge

Long Fellow Bridge

Denk dat dit mijn vijfde keer in Boston was afgelopen week. Een leuke en voor USA begrippen echt wel een gezellige stad. Weinig hoog bouw en veel studenten maken de stad sfeervol en aantrekkelijk. Wij komen op vrijdagavond aan en de stad bereid zich voor op een tropische/orkaan storm waar we dan nog maar weinig van merken. Ik ben moe en ga direct naar bed en maak een goed nacht.

Als ik in de ochtend wakker word hoor ik de wind en ook de regen tegen het raam aan kletteren. Ik ben van suiker en ga dus de gym in. Ik loop op de, oh zo saaie loopband, mijn training van 8km af. De rest van de dag heb ik het gezellig met een collega en wandelen we door de stad en bekijken we Harvard Universiteit. Eten we in de avond lekker en ik pak mijn nachtrust.

Gelukkig hebben we nog een dag en als ik de gordijnen open doe zie ik dat het een mooie dag wordt. De zon komt al langzaam op. Ik krijg dan de kriebels en heb zo’n zin om te hardlopen! Mijn collega gaat gezellig mee en we lopend kletsend naar het water en steken Long Fellow Bridge over. Al vaker liep ik hier en je ziet de stad dan prachtig liggen in de opkomende zon.

Als we aan de overkant zijn en onder de brug doorlopen zie ik iets wat ik nog niet eerder zag. Een grote collectie medailles en trofeeën staan daar te pronken! Marathon medailles maar ook ironman medailles, gewonnen bekers, echt van van alles! Ik kan bijna niet geloven dat me dit nooit eerder is opgevallen, maar dat is toch echt zo! Terug kijkend in mijn Strava zie ik dat ik hier al zeker drie keer onderdoor ben gegaan… Iets met lopen in een bubbel?

Later als we terug zijn zoek ik het verhaal hier achterop. Een linkje naar dit verhaal staat hier onderaan mijn blog. Daar lees ik dat dit al bestaat en gedaan wordt sinds 2014. Als ik weer eens een Boston in mijn vliegschema krijg breng ik ook een medaille mee die ik daar een mooi plekje zal geven.

We lopen een mooie ronde van 8,5km en pakken natuurlijk ook de finishlijn van de Boston Marathon nog even mee. Wat vind ik het lopen hier toch altijd fijn. Ik kom dus zeker terug en zeker met een medaille.

Op maandag ben ik terug thuis en voel ik me echt heel erg jetlagged. Wat een verschil, de ene en andere vlucht. Deze lijkt ook echt een eeuwigheid te duren. Pas op vrijdag heb ik het gevoel er weer helemaal te zijn.

Aankomende week tik ik Washington aan. Nog zo’n heerlijke hardloopbestemming!

Fijne zondag