I mog di

I mog di


I mog di

Lang naar uitgekeken! Eindelijk was het dan zover! Het Anita runs Münich weekend. Weken geleden maakte ik een pitch en werd ik een van de 6 gelukkige anitameisjes die mee mocht naar München!

Mijn koffer is zo gepakt, helemaal vol met alles wat ik maar mee wil nemen. Het zijn slechts 3 dagen, maar het reizen met een koffer maakt het niet hoeven kiezen makkelijk. Al vroeg gaat mijn wekker, 4:00 uur is het want om 4:45 uur staat Manon voor mijn deur. Om 5:45 uur zien we de andere meiden en Marjon op Schiphol. Het feest kan beginnen!

Een uurtje vliegen en we zijn er! Mooi, prachtig, zonnig weer. Een nazomers weekend is ons gegund. We worden op gehaald door een taxibusje en rijden naar Brannenburg waar het hoofdkantoor staat van Anita. Al een keer eerder was ik hier, vorig jaar en zelfs na dit bezoek heb ik niet het idee dat ik er alles gezien heb. Wat een prachtig mooi en doordacht bedrijf is dit toch. Liefde voor lingerie in welke vorm dan ook. We krijgen een rondleiding en we zien hoe ze hier vol liefde werken aan een prachtig eind product. En wat ik al zei, ik heb nog lang niet alles gezien, maar wel weer genoeg om te zeggen! I mog di antia!

Marjon leidt ons rond en om 11:30 uur is het tijd naar de Wendelstein te gaan, waar we met een treintje omhoog rijden. Boven lunchen we heerlijk in de zon. Zo dichtbij de heerlijke Alphen waan ik mij even op wintersport. We klimmen tot het hoogste puntje en maken leuke foto’s. Om 15 uur nemen we de trein weer naar beneden en gaan we met de taxi naar München stad.
Gek genoeg ben ik zelf nog nooit echt in München geweest. We installeren onze hotel kamers welke ik deel met Manon.
‘s Avonds eten we in een typisch Duits eethuis. Pretzels, bier en schnitzels. Ik zelf kies voor “kaasknock”. Het heet eigenlijk anders, maar sinds ik deze ontdekt heb in Oostenrijk noem ik het kaasknock. Mijn lievelings!

Na een nacht met goed diepe slaap staan we op. Meteen schakel ik in op de race der races. Eluid en zijn sub 2 op de marathon ongelofelijk knap! Iets wat mij op 3 seconde na nog steeds niet gelukt is op de halve! Kan je nagaan. We kijken vol spanning in de lobby en vieren ook heel even zijn overwinning! Dan stappen we de fiets op naat de expo. We worden begeleid door Axel. Hij woont in München en vertelt ons wat over de gebeuren die we tegenkomen. Wat een mazzelaars zijn wij, wat een prachtig weer hebben wij! Aangekomen op de expo en het ophalen van de startnummers blijft er weer te veel aan mij plakken en zo kost ook deze expo mij weer te veel geld... Ik leer het ook nooit! Anita heeft ook een mooie stand hier en uiteraard bezoeken wij deze ook.

We fietsen naar The English Garden en eten daar een mega pretzel. Als we richting de stad fietsen gaan we nog een uurtje los in de winkels. Shoppen kan je hier ook prima. Vanavond eten we natuurlijk pasta. We gaan zitten blijft er één stoel leeg... en dan staat ze ineens achter mij, Vorig jaar ontmoette ik haar tijdens mijn reis met Antia en dit jaar zou ik haar niet zien omdat ze een mooie baby in haar buik heeft. Ineens staat ze daar en eet gezellig met ons mee. Wat een verrassing! Op de fiets terug naar het hotel en dan toch maar om 21:00 uur het licht uit want om 6:00 uur gaat de wekker.

Vandaag is het race day! We gaan met de metro naar het olympisch stadion waar we de Duitse anita loopsters ontmoeten. Elk team heeft 2 Nederlandse en 2 Duitse loopsters. Ik start als 2de en Deborah ook. Rosi begeleid ons met de metro naar het startpunt. Daar lopen de marathon lopers. Ik krijg kriebels, wat blijft dit toch leuk. We moedigen ze aan en we gaan naar ons wisselpunt. Ineens staat de dame die wisselt met Deborah voor ons neus. We willen graag samen lopen maar mijn wissel is er nog niet. Een minuutje later komt ze aanlopen ik ga vol gas weg achter Deborah aan! Bijna 1 km nog geen Deborah... ik bel haar en dan zie ik haar.
We lopen samen verder en verbazen ons over de weinige toeschouwers op onze route. Dat lijkt mij dan weer wat saai voor de hele marathon lopers. Wij maken ons eigen feestje en lopen heel fijn richting ons wisselpunt.

Vanaf 7km loop ik pas echt heerlijk en vind ik het stiekem jammer dat ik er niet meer mag lopen. Na 10km in 57 min geef ik mijn stokje over aan Mirjam. Zij gaat er 5,7 lopen. GOGOGO roepen we en weg zijn ze. Wij vinden Rosi weer en gaan weer met de metro naar het laatste wisselpunt op 41km.

We besluiten daar dat het super leuk is als we met alle Anitameisjes over de finish gaan en wachten daar dus tot we compleet zijn en gaan als een grote leuke groep op weg naar de finish. De ingang van het stadion is magisch! Wat een feest! Harde muziek, disco lichten en veel publiek. In een flits denk ik terug aan mijn eigen marathon finish en voel kippenvel! Ik wil dit echt nog een keer voelen. Het laatste stukje en we zijn als team om 4.02 over de finish gekomen, een PR op de marathon voor mij hahahah!

Wat een leuke medaille en wat een feest daar zeg! Bier, cake, pretzels en muziek!
Heerlijk om dit mee te kunnen maken. Wij vieren nog een medaillefeestje met de meiden en gaan dan terug naar het hotel voor een verdiende douche! Het was een mooie dag, maar 24 graden en volle zon zorgt voor zweet!

Later deze avond vliegen we terug naar Amsterdam. Een gelukkig, fijn en warm gevoel krijg ik als ik terug denk aan deze dagen. Anita dit had ik niet willen missen. Genoten elke minuut!

Ja, ik ben een Anitameisje ❤ in hart en nieren. Anita, i mog di!