Heel Holland rent

Heel Holland rent & jogt

De afgelopen dagen heb ik mijn ogen uitgekeken. Het lijkt wel of heel Holland aan het hardlopen is geslagen! Het thuis zitten doet iets met mensen. Ik zag ze in alle vormen en maten. Jong, oud, lang en kort. Ikzelf kon nog niet het juiste voorbeeld geven, helaas, maar in mijn wandelingen kon ik in mijn hoofd het “commentaar” en soms een lach niet onderdrukken. Ik denk zomaar dat de fysiotherapeut het druk gaat krijgen als deze weer open gaat en ik hoop dat dat 6 april is!

Hardlopen lijkt niet zo moeilijk maar een goed begin is vaak goede schoenen. Juiste, liefst aangemeten schoenen. De lopers die ik zag hadden daar duidelijk nog niet bij stilgestaan. Oude tennisschoenen en ja zelfs voetbalschoenen met noppen! Ik zag ze voorbij rennen. Dan heb ik het nog niet over de outfits. Natuurljk is het geen modeshow en hoef je er niet uit te zien als een voorbij rennend model, maar iets wat lijkt op hardloopkleding lijkt mij meer comfortabel. Bijzondere creaties met een gebreid vest met knopen en ja een spijkerbroek waarvan ik eerst nog dacht, deze meneer moet vast de bus halen, maar nee hij rende langs de bushalte en was dus blijkbaar echt aan het hardlopen. Het was gewoon vermakelijk om naar te kijken. Als ik een advies mag geven en als je het hardloopvirus dan echt te pakken krijgt, neem dan eens een kijkje in een hardloopspeciaalzaak. De meeste zijn nog open en geven advies op afstand, wat prima kan. Doe er je voordeel mee!

Voor mij zat buiten hardlopen er nog niet in, maar mijn eerste (hardloop) stapjes werden wel gezet dinsdag op de zero runner! Zodat ik niet te veel klappen op de knie zou krijgen. Ik trainde op weg naar de marathon van Berlijn al vaker op deze zero runner, maar nu voelde het anders. Ook al had ik de knie brace nog om
het voelde als gewoon weer even zorgeloos rennen. Bijna 4km liep ik en de ochtend erna had ik geen reactie op de knie. Dat is een klein feestje waard. Op donderdag ga ik nog een keer en loop ik weer 10 minuten en dan een keer 15 minuten. Ook deze keer geen reactie op de knie. Dat betekend dat ik in het weekend buiten mag gaan lopen. 6 x 1 minuut met 1 minuut wandelen tussen door.

Licht zenuwachtig of eigenlijk heel erg zenuwachtig sta ik zaterdagochtend dan klaar. Mijn nieuwe hardloopschoenen aan en de brace om de knie. Ergens ben ik blij dat ik deze om moet. Het geeft iets van vertrouwen want een mis stap is zo gemaakt. 6 x 1 minuut en dan niet volle bak maar gewoon rustig aan. De eerste stappen voelen wat raar. Gelukkig gaat het zenuwachtige gevoel al snel over in een brede lach op mijn gezicht. Er komen zelfs tranen in mijn ogen. Wat ben ik ongelovig blij dat dit nu weer kan. Kleine stukjes en heel langzaam opbouwen maar ik kom er wel!