Energy

Energie

Waar blijft toch al mijn energie... De dagen en weken na mijn skiongeluk had ik er bakken van! ENERGIE. De power en de wil om zo snel mogelijk te herstellen. Weer te kunnen hardlopen en te kunnen werken. Natuurlijk is er in die weken veel verandert, dat weten we allemaal. De laatste twee weken vraag ik mij af waar blijft mijn energie? Steeds vaker neem ik rustdagen want mijn lijf vraagt daar simpelweg om. Het lopen gaat okay maar moet mezelf er soms toe zetten maar als ik dan eenmaal loop gaat het weer heerlijk. Misschien is het ook gewoon de tijd en ben ik toe aan vakantie. Hoe gek dat ook klinkt want ik heb dit jaar om precies te zijn vier vluchten gedaan en nog nooit zoveel “vrije tijd” in mijn leven gehad. De stress om het behoud van mijn baan helpt hier natuurlijk ook helemaal niet bij. Dat blijft allemaal nog erg onzeker.

Een lichtpuntje zou zijn dat we maandag dan echt groen licht krijgen en de grenzen open gaan zodat onze vakantie echte doorgang gaat krijgen.

Misschien mis je wel een doel zei iemand laatst, een hardloopdoel... Een echte wedstrijd zoals ik er vorig jaar veel liep en misschien wel te veel. Daar dacht ik even over na, maar al snel was mijn antwoord daarop nee. Ik mis het gek genoeg nog niet eens zo heel erg, al die wedstrijden. Het geeft juist wat rust in mijn hoofd nu. Even niet. Maar als ik dan verder kijk en bedenk dat het waarschijnlijk tot zeker nog wel tot 2021 zou duren voor het weer mag... Misschien dat ik het dan toch wel een beetje mis!

De grote vraag is natuurlijk ga ik nu wel of niet opstarten met de marathontraining voor Chicago. De kans is enorm groot dat deze niet door gaat. Maar ja wat als het ineens wel door gaat? Op dit moment loop ik “pas” weer 10km. Is dat genoeg om alweer echt aan de marathon te gaan denken? Zou het niet eigenlijk heel goed uitkomen als deze een jaartje verzet wordt? En wanneer horen we het dan of het wel of niet door gaat? Dat zijn allemaal vragen die ik nu heb.

Kortom het vraagt energie! En het kost energie...

Fijne zondag