Dubbel

Dubbel


Dubbel

Het is inmiddels 10 weken geleden dat ik voor het laatst mijn uniform aan trok voor een vlucht. In 10 weken is er ineens heel verandert. Voor mij begon het met de val op de piste en daarmee werd mijn wereldje een stuk kleiner. Bekeek ik voornamelijk de muren rond om mijn bank.
Toen Covid-19 daar nog bij kwam werd het een nog kleinere wereld. Geen vriendinnen meer die mij even kwamen ophalen voor een boodschap of een kopje koffie. Wel mijn man en mijn kinderen thuis dus niet meer alleen “alleen”.

Ik bezocht 2 soms 3 keer per week de fysiotherapeut en deed elke dag heel trouw mijn oefeningen. Daarbij nam ik veel, heel veel rust en inmiddels heb ik Videoland wel uit. Het resultaat mag er wezen. Precies, nu 7 weken na de val, loop ik weer 5km! Nog niet aan 1 stuk en neem wat loop minuutjes tussendoor maar ik loop 5km.

Ook mag ik deze donderdag een vlucht doen. Dubbel, tuurlijk dubbel! Ik sprong een gat in de lucht toen ik mijn rooster opende en daar de vlucht zag staan.
Ik ga weer vliegen! Dat het anders is nu besef ik mij maar al te goed. Dat ik mij moet aanpassen, er nieuwe regels zijn en het contact met mijn passagiers minimaal zal zijn neem ik voor lief. Ik heb mijn werk gemist. 20 jaar vlieg ik al en nog nooit eerder was ik zolang thuis zonder vluchten.

Nu krijg ik veel vragen als; ‘Ben je niet bang?’ ‘Moet je dit nu wel doen?’
Nee, ik ben niet bang. Ik ga mijn strikt aan de opgelegde regels houden en ja ik ga dit doen. Ik ga deze mensen ophalen en thuis brengen. Misschien ben ik nog wel minder “bang” voor deze vlucht dan een boodschap bij de supermarkt. Daar is het vaak druk en lopen mensen kriskras door elkaar heen. Ik rijd dan met mijn karretje de meest ideale lijn voor mezelf. Een fijn gevoel krijg ik daar niet van en meestal ben ik blij als ik weer terug thuis ben en mijn handen was.

Voor nu overheerst het blije gevoel; Ik mag weer vliegen! En weet ik dat ik 20 jaar geleden echt de juiste keuze maakte door te stoppen met mijn studie en de lucht in te gaan.

Op hardloopgebied gaat het dus goed. Ik hou de loopjes voorlopig nog even bij 30/40 min max met rust momenten tussendoor. Voor nu is dat helemaal prima en heb ik geen druk van evenementen die op de loer liggen. Met dit alles komt misschien de Chicago marathon ook wel op de tocht te staan.Wie zal het zeggen? In de toekomst kijken kunnen we helaas niet...

Fijne paasdagen 
Liefs Frouke