De val...
De val....
The road through Rotterdam starte vorige week zondag met een gezellige groep lopers vanuit het topsportcentrum. Stans en ik liepen mee in de 6:40 groep, een lekker tempo wat we beide goed vol kunnen houden. De route is uitgestippeld voor ons en het is slechts mee lopen in de groep.
Waterposten, pacers, bezemers en fietsers werkelijk aan alles is gedacht. Helemaal top dus! Het weer lijkt alles mee te gaan vallen ook dat is een keer heel fijn.
We starten met een rondje Brienenoordeiland. Deze liep ik al eens eerder met Saskia. Daarna voert de route ons verder, maar ik ben helemaal niet bekend in Rotterdam dus het kan van alles geweest zijn. Bij een kilometer of 10 begin ik wel dingen te herkennen. Ik kijk hoopvol naar links en zie de Coolsingel. Ja, de Coolsingel, de plek waar ik op 7 april waarschijnlijk ook heel blij van word. Ik klets verder met de dame naast mij en we lopen een soort brug gemaakt van gele planken op.
Dan gebeurt het... Ik tik met mijn linker tenen tegen een mentale rand aan en voel dat ik vlieg. Ik lanceer mezelf met een rot vaart zo de gele planken op. Ik lig en even is het stil! Pijn in mijn schouder auw! Ik begin heel heel erg hard te huilen (wauw das lang geleden echt met dikke tranen en geluid...) En ik word meteen geholpen door de lieve lopers. Ik hoor iemand roepen ‘wie heeft er EHBO?’
Ze vragen van alles aan me en ik voel alleen maar de pijn in mijn schouder en nu ook mijn knie. Ze zetten me rechtop en in een flits zet ik mijn Garmin op pauze. Bizar dat ik daar aan denk, maar goed! Even ben ik in de war en ze bekijken mijn knie en ik voel aan mijn schouder. Alles doet het nog.
Dan zegt iemand; ‘Jij stapt uit toch Frouke?’
Mijn antwoord komt snel; ‘Nee ik ga door...!’
De eerste 3 kilometers gaan compleet aan mij voorbij ik voel niet veel en zie niets van waar we lopen. We komen aan bij de waterpost van 15km. Daar staan Scarlet en Carline zij hebben ons ingehaald tijdens mijn val. Ik besluit dat ik graag in hun groep mee wil lopen, een nog iets langzamer tempo lijkt mij even goed.
We lopen dus door Rotterdam en eindelijk herken ik iets het park van de ladiesrun! De kilometers vliegen voorbij op een voor mij makkelijk tempo. Waterpost 25km, ik heb nu toch wel echt pijn in die schouder en de pijn neemt toe maar het is nog maar 5km. Dus ik loop door.
Bij 30km is het genoeg. Het extra lusje laat ik voor wat het is, 30km is prima. Bij aankomst in het sportcentrum kijkt er een fysio naar mijn schouder deze zegt mij toch even naar het ziekenhuis te gaan. Huisartsenposten op zondag zijn nou niet mijn favoriet, maar we bellen en maken een afspraak voor 17:30uur in Utrecht zo kan ik mooi eerst even naar huis.
Mijn schouder heeft de klap opgevangen en daar een flinke tik gehad. Niet gebroken maar een scheurtje in de pees blijkt later na echo onderzoek.
Op maandag kan ik al bij mijn eigen fysio terecht. Deze tapet mijn schouder in en ik mag op woensdag weer terugkomen. Dan krijg ik op woensdag alweer groen licht om te gaan hardlopen. De beweging achter - voor is nagenoeg pijnloos. Imhoog naar beneden en opzij doet mij meer pijn. Het eerste loopje is natuurlijk spannend want zou het pijn gaan doen? Het antwoord is nee tuurlijk is en blijft het gevoelig maar voor zoals het er nu uit ziet start ik gewoon 7 april op #demooiste!
Vanuit hier wil ik mijn tempogroep IJsselmonde bedanken voor jullie steun hulp en paar minuten wachten! En een ieder die mij gevraagd heeft onderweg, na afloop of later via Facebook hoe het nu gaat. Bedankt! En tot 7 april, dan probeer ik niet te vallen....
Liefs Frouke
The road through Rotterdam starte vorige week zondag met een gezellige groep lopers vanuit het topsportcentrum. Stans en ik liepen mee in de 6:40 groep, een lekker tempo wat we beide goed vol kunnen houden. De route is uitgestippeld voor ons en het is slechts mee lopen in de groep.
Waterposten, pacers, bezemers en fietsers werkelijk aan alles is gedacht. Helemaal top dus! Het weer lijkt alles mee te gaan vallen ook dat is een keer heel fijn.
We starten met een rondje Brienenoordeiland. Deze liep ik al eens eerder met Saskia. Daarna voert de route ons verder, maar ik ben helemaal niet bekend in Rotterdam dus het kan van alles geweest zijn. Bij een kilometer of 10 begin ik wel dingen te herkennen. Ik kijk hoopvol naar links en zie de Coolsingel. Ja, de Coolsingel, de plek waar ik op 7 april waarschijnlijk ook heel blij van word. Ik klets verder met de dame naast mij en we lopen een soort brug gemaakt van gele planken op.
Dan gebeurt het... Ik tik met mijn linker tenen tegen een mentale rand aan en voel dat ik vlieg. Ik lanceer mezelf met een rot vaart zo de gele planken op. Ik lig en even is het stil! Pijn in mijn schouder auw! Ik begin heel heel erg hard te huilen (wauw das lang geleden echt met dikke tranen en geluid...) En ik word meteen geholpen door de lieve lopers. Ik hoor iemand roepen ‘wie heeft er EHBO?’
Ze vragen van alles aan me en ik voel alleen maar de pijn in mijn schouder en nu ook mijn knie. Ze zetten me rechtop en in een flits zet ik mijn Garmin op pauze. Bizar dat ik daar aan denk, maar goed! Even ben ik in de war en ze bekijken mijn knie en ik voel aan mijn schouder. Alles doet het nog.
Dan zegt iemand; ‘Jij stapt uit toch Frouke?’
Mijn antwoord komt snel; ‘Nee ik ga door...!’
De eerste 3 kilometers gaan compleet aan mij voorbij ik voel niet veel en zie niets van waar we lopen. We komen aan bij de waterpost van 15km. Daar staan Scarlet en Carline zij hebben ons ingehaald tijdens mijn val. Ik besluit dat ik graag in hun groep mee wil lopen, een nog iets langzamer tempo lijkt mij even goed.
We lopen dus door Rotterdam en eindelijk herken ik iets het park van de ladiesrun! De kilometers vliegen voorbij op een voor mij makkelijk tempo. Waterpost 25km, ik heb nu toch wel echt pijn in die schouder en de pijn neemt toe maar het is nog maar 5km. Dus ik loop door.
Bij 30km is het genoeg. Het extra lusje laat ik voor wat het is, 30km is prima. Bij aankomst in het sportcentrum kijkt er een fysio naar mijn schouder deze zegt mij toch even naar het ziekenhuis te gaan. Huisartsenposten op zondag zijn nou niet mijn favoriet, maar we bellen en maken een afspraak voor 17:30uur in Utrecht zo kan ik mooi eerst even naar huis.
Mijn schouder heeft de klap opgevangen en daar een flinke tik gehad. Niet gebroken maar een scheurtje in de pees blijkt later na echo onderzoek.
Op maandag kan ik al bij mijn eigen fysio terecht. Deze tapet mijn schouder in en ik mag op woensdag weer terugkomen. Dan krijg ik op woensdag alweer groen licht om te gaan hardlopen. De beweging achter - voor is nagenoeg pijnloos. Imhoog naar beneden en opzij doet mij meer pijn. Het eerste loopje is natuurlijk spannend want zou het pijn gaan doen? Het antwoord is nee tuurlijk is en blijft het gevoelig maar voor zoals het er nu uit ziet start ik gewoon 7 april op #demooiste!
Vanuit hier wil ik mijn tempogroep IJsselmonde bedanken voor jullie steun hulp en paar minuten wachten! En een ieder die mij gevraagd heeft onderweg, na afloop of later via Facebook hoe het nu gaat. Bedankt! En tot 7 april, dan probeer ik niet te vallen....
Liefs Frouke