Call for duty
Call for duty...
Minstens één keer per jaar sta ik reserve thuis. Persoonlijk vind ik dit altijd een soort van spannend. Ik weet niet of dat precies het gevoel is maar het idee dat ik binnen een uur op Schiphol moet zijn brengt een beetje stress... Deze keer sta ik op wacht van 12.00 tot 20.00 uur. Dat geeft mij op zondagochtend wel nog even de ruimte om te gaan hardlopen en te starten met mijn nieuwe schema naar Linschoten.
De Runningangels lopen de heavy trail dat is jullie vast niet ontgaan. Jammer dat ik er niet bij ben maar het is niet anders.De zondag verloop verder rustig. Ik word niet gebeld en dat betekend maandag weer.
Op maandagochtend loop ik mijn 2de training en die gaat op hartslag. Het lijkt nog wat grillig, maar het voelt wel goed om wat dieper te gaan ook al zijn het maar 3 min per setje van 9 minuten. Ook op maandag blijk ik niet nodig te zijn op Schiphol. Het wachten begin ik zat te worden en hoop dan ook echt op dinsdag een telefoontje te krijgen.
Dat telefoontje gebeurt al om 12.02 uur. ‘Hoi Frouke ik heb een vlucht voor je...’ Atlanta! Mijn geliefde Atlanta! Oh wat fijn hoor ik mezelf zeggen en ondertussen gooi ik mijn hardloopkleding in de koffer. Daarna ben je 4 dagen vrij en dan ga je naar Accra. Oef! Even slikken Accra, Afrika? Oh nee, dan moet ik dus malaria pillen slikken.
Mijn schema deel ik altijd zoveel mogelijk zelf in en dan kies ik nooit voor Afrika. Ik ben er dus nog nooit geweest en ben dan ook heel benieuwd hoe ik reageer op die malaria pillen. Maar goed, dat is volgende week nu hup hup naar Atlanta!!
Vorige keer dat ik daar was deed ik de Atlanta Belt Line en die zou ik nu eigenlijk nog wel een keer willen doen. Het is een mooie route met veel te zien onderweg. Onder andere de levensloop van Martin Luther King. Om de zoveel meter staat een bord met een stukje van zijn leven. Ik heb geen tijd om alle borden te lezen, maar het trekt veel publiek. Ook tik ik deze keer even het olympisch plein aan. Atlanta heeft altijd wel iets nieuws te ontdekken. Over twee weken ben ik hier weer dan moet ik opzoek naar een andere route, maar dat komt vast goed!
Mijn startnummer voor de zeven heuvelenloop valt ook op de mat. Deze is volgende week zondag. Ik loop deze voor team aftershokz en ga ik meteen die leuke hoofdtelefoon testen. Ik ben daar heel erg benieuwd naar want je schijnt de geluiden van buiten goed te kunnen horen wat wel zo veilig is omdat wij hardlopers ook deelnemen aan het verkeer. Dat betekend dus ook dat ik gewoon met Stans moet kunnen praten tijdens de loop en dat is wel zo gezellig!
Op de expo gaan we zeker ook even langs Marjon en de stand van Antia active met haar mooie en vooral prettige sport beha’s. Heb jij er altijd al één willen passen en daarbij een goed pas advies krijgen? Dan is dit je kans!
Dus wie zie ik volgende week?
Minstens één keer per jaar sta ik reserve thuis. Persoonlijk vind ik dit altijd een soort van spannend. Ik weet niet of dat precies het gevoel is maar het idee dat ik binnen een uur op Schiphol moet zijn brengt een beetje stress... Deze keer sta ik op wacht van 12.00 tot 20.00 uur. Dat geeft mij op zondagochtend wel nog even de ruimte om te gaan hardlopen en te starten met mijn nieuwe schema naar Linschoten.
De Runningangels lopen de heavy trail dat is jullie vast niet ontgaan. Jammer dat ik er niet bij ben maar het is niet anders.De zondag verloop verder rustig. Ik word niet gebeld en dat betekend maandag weer.
Op maandagochtend loop ik mijn 2de training en die gaat op hartslag. Het lijkt nog wat grillig, maar het voelt wel goed om wat dieper te gaan ook al zijn het maar 3 min per setje van 9 minuten. Ook op maandag blijk ik niet nodig te zijn op Schiphol. Het wachten begin ik zat te worden en hoop dan ook echt op dinsdag een telefoontje te krijgen.
Dat telefoontje gebeurt al om 12.02 uur. ‘Hoi Frouke ik heb een vlucht voor je...’ Atlanta! Mijn geliefde Atlanta! Oh wat fijn hoor ik mezelf zeggen en ondertussen gooi ik mijn hardloopkleding in de koffer. Daarna ben je 4 dagen vrij en dan ga je naar Accra. Oef! Even slikken Accra, Afrika? Oh nee, dan moet ik dus malaria pillen slikken.
Mijn schema deel ik altijd zoveel mogelijk zelf in en dan kies ik nooit voor Afrika. Ik ben er dus nog nooit geweest en ben dan ook heel benieuwd hoe ik reageer op die malaria pillen. Maar goed, dat is volgende week nu hup hup naar Atlanta!!
Vorige keer dat ik daar was deed ik de Atlanta Belt Line en die zou ik nu eigenlijk nog wel een keer willen doen. Het is een mooie route met veel te zien onderweg. Onder andere de levensloop van Martin Luther King. Om de zoveel meter staat een bord met een stukje van zijn leven. Ik heb geen tijd om alle borden te lezen, maar het trekt veel publiek. Ook tik ik deze keer even het olympisch plein aan. Atlanta heeft altijd wel iets nieuws te ontdekken. Over twee weken ben ik hier weer dan moet ik opzoek naar een andere route, maar dat komt vast goed!
Mijn startnummer voor de zeven heuvelenloop valt ook op de mat. Deze is volgende week zondag. Ik loop deze voor team aftershokz en ga ik meteen die leuke hoofdtelefoon testen. Ik ben daar heel erg benieuwd naar want je schijnt de geluiden van buiten goed te kunnen horen wat wel zo veilig is omdat wij hardlopers ook deelnemen aan het verkeer. Dat betekend dus ook dat ik gewoon met Stans moet kunnen praten tijdens de loop en dat is wel zo gezellig!
Op de expo gaan we zeker ook even langs Marjon en de stand van Antia active met haar mooie en vooral prettige sport beha’s. Heb jij er altijd al één willen passen en daarbij een goed pas advies krijgen? Dan is dit je kans!
Dus wie zie ik volgende week?