Blaren & Pumps

Blaren & Pumps


Blaren en Pumps....

De maandag na de marathon valt mij zwaar. Een kater gevoel bezorgt mij een gevoel van algehele malaise. De eerste stappen uit mijn bed zijn pijnlijk! De blaren onder mijn voeten monsterlijk. Nooit heb ik iets aan mijn voeten, geen blaren, geen eelt, geen verloren teennagels, maar nu...! De tranen stromen over mijn wangen. Ik kan simpel weg geen stap zetten.

De huisarts wordt gebeld en ik pak mijn voeten in. De blaren zijn nu leeg, maar vullen zich elke keer weer rap. Ik moet zorgen dat ze leeg blijven dan kan ik kleine pasjes zetten. Morgen moet ik werken en zeker niet de minste bestemming, 14 uur vliegen naar Buenos Aires, waar ik zelf nog nooit geweest ben. De vluchten zijn lang en vaak ben je 7 of 8 dagen van huis Mijn vlucht keus is meestal 3 max 5 dagen.

Kim gaat mee op reis. Daar ben ik blij mee maar ik moet eerst een ‘go’ krijgen morgen van de huisarts of ik überhaupt mag vliegen met deze voeten toestand.

Maandag op dinsdag slaap ik slecht. De blaar op rechts heeft een hartslag gekregen en neemt mij mijn slaap af. Ik kan pas om 14 uur terecht bij de huisarts. Ik besluit om deze blaar zelf nog een keer leeg te prikken, nee geen feest! Maar de druk is eraf. Om 14 uur zegt de huisarts dat ik toestemming heb om te gaan vliegen. Nu alleen zorgen dat de blaren leeg blijven en goed inpakken met zalfgazen en eilandpleisters. Ook krijg ik uit voorzorg een tube antibioticazalf mee voor het geval dat het gaat ontsteken.

Later die avond zet mijn man mij af op Schiphol waar ik mezelf in mijn hakjes prop. Even doorbijten! Aanboord mag ik mijn comfortabele lage stappers aan. Ik zie Kim nog even voor ik aanmeld en dan volgt er een wandeling van 10 min naar de gate. Het leek wel een marathon! Mijn collega’s zeiden later niets gezien te hebben gelukkig. De vlucht is niet vol en het gaat goed. Na 13 uur komen we aan in Argentinië waar het nu herfst is maar gewoon nog een comfortabele 22 graden.
De eerste dag doe ik niet veel. Ik geef mijn voetjes wat extra rust.

De volgende dag gaan we op fietstour. Prachtig is de stad. De oude gebouwen en de lange geschiedenis. Onder de indruk ben ik van Evita. Ik weet dat er veel voor- en tegenstanders van haar zijn en waren. Haar verhaal is bijzonder en we bezoeken ook haar uiteindelijke graf.

Pas op zondag maak ik heel heel voorzichtig een kleine dribbel op de loopband van 4km. Mijn voeten vinden het acceptabel maar juichen nog niet echt.

Na 8 dagen kom ik, afgelopen dinsdag, weer fijn thuis bij mijn gezin. Ik merk dat deze reis ook veel van mij gevraagd heeft en misschien ook net even wat te vroeg kwam. Maar desondanks heb ik ook genoten met Kim van al het moois in Buenos Aires....

Liefs Frouke.